Categorie archief: blog Australie 2014

Terugreis naar Nederland

9 augustus 2014
Ons laatst ontbijt in de camper, ons laatste kopje koffie in de camper, het zit er echt op. De koffers worden met de laatste spullen gevuld, en we geven wat we nog over hebben aan de Nieuw Zeelandse buurvrouw of zetten het in de campkitchen. Rond 9.30 zijn we klaar en rijden we naar het vliegveld. Daar zetten we de kinderen met de koffers af en Bonne en ik rijden dan terug naar het verhuurbedrijf. We zijn benieuwd wat ons daar te wachten staat, we hebben tenslotte schade gemaakt en we denken dat we de borg (250 dollar) wel kwijt zijn. We worden ontvangen door een vriendelijke man die ons wijst waar de camper moet staan. Hij vraagt of we het leuk hebben gehad, en daar kunnen we wel bevestigend op antwoorden. Hij checkt of we het afvalwater hebben geloost en of de wc leeg is. We melden dat het laatje binnen steeds openspringt en dat het achterraam lekt. Hij vindt het fijn dat we dat melden en hij zal het laten verhelpen. Kom maar mee, dan handelen we het even administratief af, en we gaan naar het kantoor. Niks helemaal om de camper heen en ieder krasje en butsje bij langs! We krijgen de borg terug en ook nog 50 dollar omdat we ongemak hebben gehad van het raam. Hij belt een taxi en 10 minuten later zijn wij vertrokken. Inmiddels is de rij bij de incheckbalie een stuk langer geworden. De bagageband is namelijk kapot. Iedereen moet na het wegen en inchecken de bagage zelf bij het verzamelpunt zetten. Hierna hebben we nog bijna 2 uren voordat we het vliegtuig vertrekt, dus we drinken ons laatste drinken, eten de laatste koekjes, zetten nog een filmpje op de mobiel en ipad en dan is het al 11.55. Nu moeten we toch wel even opschieten. Boven gekomen, moeten we nog weer uitschrijfpapieren invullen, dit kost tijd, en er staat een rij. Ik krijg het warm, dit gaan we niet redden! Dan de volgende rij, bagagecontrole. We vragen of we voor mogen, we moeten over 10 minuten bij de gate zijn. stress! We rennen na de bagagecontrole naar de gate, we zijn nog omgeroepen ook. Helaas voor Gertjan is er geen tijd meer om de tax terug te vragen van zijn koptelefoon, maar het halen van het vliegtuig is nu toch even belangrijker! Gelukkig halen we het vliegtuig, en stijgen we al vlot daarna op. We vliegen langs de plek waar we ‘free’ gekampeerd hebben. Leuk! Zo’n 6,5 uur later landen we in Hongkong. Hier moeten we nu 6 uren doorbrengen. Wanneer we door de bagagecheck gaan, komt Marijke er achter dat ze haar vest in het vliegtuig heeft laten liggen. Bonne gaat terug, maar kan het vliegtuig niet meer bereiken doordat je door de beveiliging niet verder kan. Er wordt nog wel gebeld met het personeel van het vliegtuig, maar helaas, niets gevonden. Na ongeveer een half uurtje is Bonne weer terug.
Gek genoeg herkennen we niks van de heenreis. Het lijkt wel of er veel meer winkels open zijn, en er veel meer restaurantjes zijn. We zoeken ergens een plaatsje en brengen de tijd door met hangen, spelletjes doen en internetten. 2.5 uren voor vertrek gaan we nog even eten. Pieter en Gertjan halen iets van de Mc D, Bonne, Marijke en ik halen 2 menu’s bij een of andere koreaanse eettent. Pfft, het ene gerecht is wel heel erg pittig! Eigenijk ben ik er niet zo heel erg weg van, maar na het vliegtuigeten, is het in ieder geval iets anders. Daarna zoeken we de gate op. We gaan een roltrap af, nog een, nog een, en dan staan we voor allemaal deurtjes. We moeten met de trein naar een ander gedeelte van het vliegtuig. Bij de gate ontmoeten we ook weer oude bekenden van onze trip naar de Uluru. Het vliegtuig wat we nu hebben is ouder dan van onze vorige vlucht, de stoelen zitten minder lekker, we gaan zelfs zitten op een kussen, en ik doe er ook nog eentje in m’n rug. Dan m’n eigen fleecedeken nog over en ik ben lekker warm. Het duurt even voor we vertrekken, er is een soort van veiligheidssleutel van de nooddeur weg. Ze moeten even wat noodgrepen uithalen, maar dan kunnen we nog opstijgen. De kinderen vallen snel in slaap, en ook ik slaap best aardig. Bonne heeft halverwege de nacht zijn trui aan Marijke gegeven, en heeft het een beetje koud gehad. Om 7.25 landden we op Schiphol, en na het ophalen van de koffers staan we rond 8.15 buiten. We bellen de valetparking dat ze de auto komen brengen, en terwijl ik naar het telefoonnummer zoek belt Oma. Die heeft straks de koffie klaar. De auto is er over 20 minuten, we moeten wachten bij het Sheratonhotel. Wanneer we daar staan komen we er achter dat de rugzak van Pieter nog bij de bagageband staat. Gertjan en Pieter rennen terug, maar die komen er natuurlijk niet in. Bonne gaat er achteraan en komt erachter waar hij moet zijn. de tas is inmiddels gevonden, nu moet die nog achter de deur vandaan. Bonne komt terug en heeft zijn paspoort nodig om weer achter de deur te komen. Een kwartier later is hij er weer, hij heeft ook nog zijn instapkaart nodig om te bewijzen dat hij bij net aangekomen is. Al met al duurt het zo’n 3 kwartier voordat we dan naar huis kunnen gaan, maar gelukkig is de tas (met knuffels) terecht! Heerlijk om weer aan de “goede” kant van de weg te kunnen rijden! We zijn om 11 uur in Buitenpost waar oma en opa de koffie en appelgebak klaar hebben staan. Pake schuift even later ook aan. Fijn zo’n warm onthaal! Iedereen is dankbaar en blij dat we weer heelhuids en gezond terug zijn. Er is tenslotte de afgelopen weken wel het een en ander gebeurd, waarbij dat niet meer vanzelfsprekend is.
Wij hebben een prachtige, onvergetelijke reis gemaakt, geweldig veel gezien en veel mensen ontmoet. Het was fantastisch om dit met z’n vijven te kunnen en mogen doen, maar fijn om nu ook weer thuis te zijn!

Marijke jarig in Cairns

Vrijdag 8 augustus 2014
Vandaag is Marijke jarig en wordt ze 13 jaar! Natuurlijk gaan we dit vandaag vieren. Als Marijke naar het toiletgebouw is, halen we gauw de slingers en ballonnen tevoorschijn en versieren we de camper. Pieter houdt Marijke even bezig zodat we de tijd hebben. Het zonnetje schijnt gelukkig, en we kunnen lekker buiten ontbijten. Marijke krijgt een paar cadeautjes, de rest volgt in Nederland. Ze krijgt een echte Australiëtas, een etui en een 1D armbandje.
De ochtend wordt verder gevuld met opruimen en inpakken , niet mijn hobby! Tussendoor drinken we koffie en eten we M&M chocoladetaart, jummie! ’s Middags gaan we rond 15.30 naar Cairns om daar nog lekker langs de boulevard en alle winkeltjes te slenteren. We gaan nog naar een grote groente en fruitmarkt en lopen langs de lagoon (zwembad op de boulevard). Rond de lagoon zijn allemaal overdekte bbq’s en het ruikt er heerlijk! Helaas begint het weer te miezeren, dus maar gauw weer ergens naar binnen. Marijke wil graag pizza eten dus we gaan op zoek naar een pizzeria. Veel eettentjes hebben hun tafeltjes buiten, dus ook wij eten buiten, beschermd door regenschermen. Toch is het een beetje fris, maar de pizza’s smaken heerlijk. Na het eten doen we een wandelingetje waarna we op de nightmarket belanden voor onze thaise massage. Gertjan ziet het niet zo zitten, maar de rest ziet er naar uit! Eerst in een warm voetenbadje, en ondertussen bellen we met opa en oma, zodat die Marijke kunnen feliciteren. En dan volgt de massage (kleren aan hoor!!) wil je het medium of rough? Ja weet ik veel, doe maar wat en als het te hard is dan meld ik het wel. Na 2 knepen in mijn voet piep ik het al uit, doe maar wat zachter!! Maar heerlijk hoor! Genieten! Na zo’n 3 kwartier zijn we allemaal klaar en struinen we nog even verder de markt af. Gertjan koopt nog een kleine didgeridoo en we kopen ook nog een boemerang. Nadat Marijke nog een Australiëhemdje heeft gekregen lopen we naar de camper en gaan we ons laatste nachtje in Australië in.

Kuranda en Cairns

Donderdag 7 augustus
De volgende morgen zijn we vroeg wakker en na het ontbijt spelen we eerst even lekker op het strand. Ook reserveer ik vast een camping in Cairns zodat we vanavond niet hoeven zoeken. We kunnen niet eerder dan 11.00 op de camping terecht. We besluiten nog naar Kuranda te rijden. Hier zijn watervallen en jawel… regenwoud!! Je kunt ook naar Kuranda met de skyrail en terug met de stoomtrein, maar zoals alle uitstapjes in Australië, dit is erg duur. De weg naar Kuranda gaat eerst via de supermarkt voor de laatste boodschapjes. Marijke is morgen jarig, dus er moet een taartje komen. (en slingers en ballonnen). De route naar Kuranda is bochtig, want we moeten nogal een stuk omhoog. Prachtige vergezichten weer, maar het is weer gaan regenen. Kuranda is een plaatsje met overdekte marktjes en veel winkeltjes met souvenirs en Aboriginalkunst. We slaan hier het een en ander in om mee naar huis te nemen. Hierna op zoek naar de Barron watervallen. Na een boardwalk (plankenpad tussen de bomen door) van zo’n 700 mt, zien we de watervallen. Prachtig, helemaal nu het zonnetje even schijnt! We kuieren hier wat om totdat we weer verrast worden door een bui. Wanneer het ergste over is lopen we terug naar de camper en rijden terug. Onderweg nemen we nog een lifter mee die we afzetten in Kuranda. Het is nu tijd om te eten, maar we komen niet een leuke plek tegen dus rijden we door naar de gereserveerde camping. We checken in, installeren ons, even een broodje en even niks doen. ’s Avonds rijden we naar Cairns om naar de night market te gaan. Op advies van de camping parkeren we op een parking waar we voor 3 dollar de hele dag kunnen staan. Het is ongeveer 10 minuten lopen voor je bij de winkels bent. Cairns heeft wat winkelstaten en aan de boulevard vooral veel eetgelegenheden. We slaan weer wat souvenirs in en verkennen de night market. Hier worden ook massages aangeboden voor 15 dollar pp. Dat bewaren we voor de laatste dag. Rond 22.30 zijn we terug op de camping.

Cape Tribulation

Wanneer we wakker worden is het grijs en miezerig, maar vandaag staat Cape Tribulation op het programma. Omdat we met de ferry de Daintree rivier over moeten, en het daar wel eens druk kan zijn, willen we een beetje op tijd vertrekken. Onderweg zien we nog veel meer suikerriet en bananenplantages, op de terugreis maar even stoppen voor de foto’s. Rond 10.30 arriveren we met een harde klap bij het hokje van de ferrykaartverkoop. Met lawaai inderdaad, we zijn namelijk hardhandig in aanraking gekomen met een gele paal. Die paal staat ongeveer 2 meter voor het hokje om ervoor te zorgen dat grote auto’s, zoals wij hebben, het dak niet van het hokje rijden. Deze paal heeft bovenaan een soort van haak (lijkt op de staf van Sinterklaas), en deze heeft net de koof van de camper geraakt, de sierlijst is beschadigd en een deukje aan de zijkant. Rijd je ruim 2 weken zonder schade, en dan toch nog! Balen! Maar vooruit, we gaan verder, de ferry op voor een tocht van zo’n 8 minuten. Een prachtige route aan de andere kant, echt heel veel bomen, we zijn tenslotte in het tropische regenwoud. En ja, dat regenwoud, dat klopt wel vandaag. Het is druilerig, soms een flinke bui. Het zal hier prachtig zijn met zonneschijn, maar ik vind het nu een beetje triest. Na een 20 minuten rijden stoppen we en via een kort voetpad zijn we op het strand. Hier groeien kokosnoten in de bomen. We vinden eentje die nog onbeschadigd is en Bonne maakt er een gat in met een of ander gereedschapje van de camper. Pieter vangt met een beker het vocht op, het is een beetje troebel en er zitten wat restjes van de dop in, maar het smaakt erg zoet. Na de koffier rijden we door tot Cape Tribulation. Dit is een dorp, met wat verspreide straten, wat verspreide winkels en aan het eind van de verharde weg een parkeerplaats. De verharde weg houdt hier namelijk op, vanaf hier is het een dirt road en mag je er alleen op met een 4-wheeldrive. We zetten we de camper hier neer en maken een wandeling door het bos naar het strand. We slingeren allemaal even aan de lianen die over het pad hangen (we krijgen helemaal het Tarzan en Jane gevoel!) Aan het strand waait de fijne zeenevel ons tegemoed, dit vast goed voor ons tere velletje, maar van mij hoeft het niet! Daarna lopen we hetzelfde pad terug en gaan naar een ander strand. Hier groeien allemaal mangroves aan het strand, een prachtig gezicht! We bakken hierna hamburgers voor de lunch en rijden daarna terug naar de Ferry. Deze keer passeren we de ferry zonder extra lawaai, en na nog een fotostop bij een bananenplantage zijn we rond 16.30 terug in Port Douglas. We besluiten om nog even verder te rijden en onderweg een parkeerplaats te zoeken om een nachtje Free (niet betalen) te kamperen. Dit is op een aantal plaatsen toegestaan in Australië. Het is een prachtige route van Port Douglas naar Cairns, maar helaas begint het als aardig te schemeren en gaat het hard waaien. Mijn gedownloade app geeft aan dat vlak voor Palm Cove zo’n parkeerplaats is. Wanneer we hier aankomen blijkt dat het toch niet mag, en moeten we verder zoeken. Ernaast is een camping, maar die is vol, en inmiddels is het ook donker. In het dorp zelf is ook nog een camping, maar ook die blijkt vol. Iemand die net de camping oprijdt vraagt of Free camping ook iets voor ons is, natuurlijk zijn we daarvoor in! Hij stuurt ons dezelfde kant op als waar we vandaag komen, naar een parkeerplaats waar kamperen oogluikend wordt toegestaan. Er staan al een paar meer auto’s, dus we zoeken een plekje en doen gelijk alle rolgordijnen naar beneden. Op de een of andere manier hebben we toch het gevoel dat we iets stouts doen, maar we staan vlak aan het strand, de golven beuken op het strand en het is een geweldige ervaring!

Met de Silversonic naar het Great Barrier Reef

Dinsdag 5 augustus
Vandaag is het dan zover, met de boot naar het Reef. Het is redelijk zonnig en een lekker temperatuurtje vandaag. We worden om 7.25 opgehaald bij de receptie van de camping. De boot vertrekt vanaf de Marina (haven) om 8.30. Na het inchecken gaan we naar de boot, en er wordt gezegd dat het toch wel hard gaat waaien, dus we nemen direct maar een primatourtje in (Bonne niet hoor!). Ik ken mezelf en ik word redelijk gauw zeeziek. En dat is echt geen pretje! Op de boot zoeken we een plekje, het is een redelijk grote boot, er gaan ongeveer 80/90 mensen mee, en dan is er nog de bemanning. Op het onderste dek zijn allerlei spullen voor het duiken en snorkelen. Eerst mogen we nog koffie/thee en koekjes/muffins pakken en dan eerst formulieren invullen of je wel fit genoeg bent om te duiken of te snorkelen. Gertjan moet een formulier invullen omdat hij een introduik gaat maken en we vullen alles eerlijk in, ook dat hij astma heeft en medicijnen gebruikt. We hebben in Nederland alles met de longarts overlegd, en die ging akkoord. Hadden we dit nou maar even in een officieel document meegenomen, want helaas, Gertjan mag niet meedoen…. .
De boot is inmiddels vertrokken, en jee, wat gaat dat hard! Er zitten een stuk of wat jets onder die boot! We stuiteren gewoon over de golven. Gelukkig hebben we pillen ingenomen. De boottocht duurt ongeveer 90 minuten. Na een minuut of 30 houdt de boot ineens stil, er zwemt een stuk verderop een walvis!! Natuurlijk heb ik de grote lens er niet op, en dan nog, je bent toch steeds te laat om het stukje walvis wat boven komt op de foto te zetten. Maar wat gaaf dat we nog een keer een walvis zien!
De pil werk voor Marijke niet voldoende en op advies van de bemanning gaan we benedendeks zitten waar de boot iets minder schommelt. Helaas helpt dat ook niet genoeg en heeft Marijke al gauw een zakje vol…. De bemanning is erg aardig, ruimt het zakje op, komt met een nieuwe en met een natte koude doek voor in haar nek. Er zijn meer mensen die er last van hebben, want we zien meer bleke bekkies beneden komen zitten. Regelmatig komt er iemand vragen of het gaat. Nu de maag leeg is voelt het weer een stuk beter, en 20 minuten later zijn we bij het Reef aangekomen, de boot ligt nu zo goed als stil. Eerst krijgen we instructie waar en hoever we mogen gaan. Nu gauw de wetsuits aan, de snorkelspullen op, de onderwatercamera mee en genieten!!!
Wat een pracht onder water, zoveel vissen, in zoveel kleuren, en dan dat koraal. Als de zon er goed op schijnt is het zo mooi! Na een uurtje komt iedereen weer op de boot, iedereen wordt geteld en wanneer we compleet zijn gaan we naar de volgende plaats op het reef. Dit is een 10 minuten varen verderop. Deze plek heet turtel bay (of iets wat er op lijkt) maar hier kun je dus schildpadden zien. Opnieuw genieten we van al het moois onder water. na deze sessie wordt de lunch geserveerd, je kunt aan het lopend buffet halen wat je wilt. Er zijn ook van die grote gamba’s, met kop en staart er nog aan. Smullen!!!
Dan op naar de laatste duik en snorkelplek, weer een 10 minuutjes verderop. Marijke en ik hebben inmiddels nieuwe zeeziektepillen ingenomen (gratis van de boot), en gaan dan weer lekker snorkelen. De zee is inmiddels wat ruwer geworden, en er moet flink gezwommen worden om vooruit te komen. Het is de bedoeling dat je hier om een stuk koraal heen kunt zwemmen, maar er wordt wel gewaarschuwd dat er op een bepaald punt best waait en golft. Pieter en ik zwemmen er een stuk van, maar ik durf het niet aan en zwem weer terug. We hebben flink foto’s gemaakt met de gehuurde onderwatercamera, ik ben benieuwd hoe ze zijn gelukt. We krijgen aan het eind van de dag het sd kaartje mee en kunnen het dan gaan bekijken. Op de terugreis gaan Marijke en ik lekker onderuit hangen, en we doen een tukkie, terwijl Bonne en de jongens genieten van de golven en voorop de boot staan.
Rond 16.15 komen we weer aan in de haven, en de bus zet ons om 16.45 weer af bij de camping. We willen dan nog gauw met de camper weer even het dorp in, maar blijven eerst nog even kletsen met andere Nederlanders die de dag erop hun tour naar het Reef gaan maken. Rond 17.30 gaan we naar Port Douglas en we besluiten om hier dan ook maar even te gaan eten. Gertjan wil al dagen krokodil eten, en nu zien we het ergens op de menukaart staan, dus hier reserveren we een tafel, maar we flaneren eerst nog even langs de soevenirwinkels.
Om 19.00 gaan we eten, Gertjan en Bonne delen een voorgerecht waar emu, krokodil en kangoeroe op zit. Krokodil smaakt dus echt naar kip, dat was ons ook al verteld. Gezellig om in zo’n authentiek Australisch restaurant te eten. Dat hadden we nog niet gedaan, verder dan een hamburgertent waren we nog niet gekomen. Verzadigd gaan we weer terug naar de camping, waar we na deze dag moe en voldaan in onze bedjes rollen.

Atherton, het koffiemuseum en Port Douglas

Maandag 4 augustus
Als we wakker worden is het wel droog, maar zwaar bewolkt. Na het ontbijt gaan we naar het dorp/stad Atherton, want dit schijnt wel een vrij grote plaats te zijn. Gelukkig heeft het een Big W en een Woolworths, dus we kunnen even winkelen. Het parkeerterrein van de Woolworths is een beetje krap, want er wordt verbouwd. Als we terugkomen met onze volle boodschappenkar zien we een oud mannetje naast onze camper parkeren. Hij draait wat erg krap in waardoor hij de auto aan de andere kant beschadigd. Pfft, geen schade bij ons gelukkig!
Goed, maar de camper is weer volgeladen dus op naar Port Douglas, dit is zo’n 80 km verder naar het noorden. In Port Douglas willen we een tour boeken naar het Great Barrier reef. Onderweg rijden we verder door de Atherton Tablelands. De hoogte van het Atherton Tableland is tussen de 600 en 1200 meter. Het Atherton Tableland maakt deel uit van het gebergte Great Dividing Range (Groot Australisch Scheidingsgebergte). Het is een heel vruchtbaar gebied en er zijn veel melkveebedrijven. Wat ons ook opviel dat het erg groen is, dit in tegenstelling tot wat we tot ongeveer 400 km terug hebben gezien. (Even opgezocht in wikipedia; er valt erg veel water van december t/m maart) In mareeba bezoeken we het koffiemuseum Coffee Works. Konden we natuurlijk niet overslaan, maar de kinderen hebben geen zin om mee te gaan, helaas verafschuwen ze koffie nog steeds…. Bonne en ik gaan naar binnen en daar kunnen we na het betalen van de entreeprijs zoveel verschillende koffie’s proeven als we willen. Er zijn verschillende koffiebonen, die op verschillende manieren gebrand zijn. in de buurt van Mareeba zijn ook koffieplantages dus we proeven ook de Australische koffie. Lekker!! Er zijn ook verschillende chocolaatjes om te proeven, zelfs met chilli erin! (this throat was on fire!) nee, die waren niet mijn smaak! Verder is er een museum bij waar allerlei verschillende koffiemolens, branders, koffiepotten enz. allemaal staan. Verderop staat nog een schuur met een paar koffiestruiken ervoor en in de schuur wordt op kleine schaal koffie gebrand wat je ook kunt zien. Al met al zijn we hier wel een uurtje zoet geweest en we gaan dan ook gauw verder om een leuk picknickplekje te vinden. Een kilometer of 20 verderop vinden we een parkeerplaats waar allemaal caravans en campers staan. Dit is dus eigenlijk een gratis kampeerplek, zonder power, dat wel. Een goed toiletgebouw erbij en een bus waar je een kleine donatie in doet.
Na de lunch rijden we verder richting Port Douglas. Het is inmiddels zonnig en redelijk warm. Onderweg zien we steeds een soort grijzige bergjes tussen de bomen staan. Zouden dit nou termietenheuvels zijn? We stoppen natuurlijk even en moeten dit van dichtbij bekijken. Er lopen een soort mieren op, dus dit zijn de termietenheuvels.
Rond 16.15 arriveren we in Port Douglas, en zoeken de plaatselijke tourist information op. We overleggen met de dame wat de beste dag is om te gaan, en aangezien de weersvoorspellingen vooral voor de woensdag slecht zijn, boeken we gelijk voor de dinsdag. Duur grapje deze tour, maar we kunne dit natuurlijk niet overslaan.
Dan zoeken we nog even een camping in Port Douglas, en natuurlijk is alles wat dicht bij het centrum zit uiteraard al vol, dus we gaan naar de Big4 camping Glenderry. Een prachtige camping, en gelukkig vindt ze nog een plekje met power waar we 2 nachten kunnen staan. Na deze boeking rijden we direct terug naar Port Douglas om nog even een uurtje langs de winkeltjes te slenteren en even echt een zwoel zomeravond vakantiegevoel te krijgen.
Rond 19.00 zijn we terug op de camping, en we gaan vanavond lekker makkelijk sateetjes van de bbq eten met stokbrood en dipjes, dit doen we in de campkitchen. En dit is me nogal een campkitchen! 2 grote bbq’s, een gasstel, en veel tafels en stoelen. (en veel nederlanders!) we maken her en der een gezellig kletsje. Na het eten nog gauw tassen inpakken voor ons tripje op zee en dan lekker koesen!

Milla Milla watervallen

Zondag 4 augustus
’s nachts hebben we een buitje, maar ’s morgens is het gelukkig weer droog, we kunnen buiten ontbijten. Bonne en ik drinken daarna lekker koffie, terwijl de kids de afwas doen. (dit is hun favoriete bezigheid deze vakantie ! Ze doen dit altijd met veel plezier, en maken nooit ruzie tijdens het afwassen. Terwijl wij koffiedrinken maken de buren (Kees en vrouw) aanstalten om te gaan vertrekken. We kletsen nog even wat met ze, en bekijken elkaars caravan/camper. De caravans in Australie zijn een maatje (of 2/3) groter dan in Europa. Het zijn vrijwel allemaal tandemassers, met dikke auto’s ervoor. Die dikke auto’s zijn hier overigens heel normaal, veel Toyota Prada’s en andere 4 wheel-drive auto’s. de wegenbelasting is hier voor alle auto’s hetzelfde, dus dat maakt niet uit.
Maar goed, rond 10.30 vertrekken wij vanaf de camping. Als tip had ik van de buurvrouw het wijnhuis in Kurramine beach gekregen. Lekker, dus daar gaan we eerst even langs. We proeven heerlijke wijntjes en port, en nemen een flesje port mee. Intussen is het weer betrokken en hangt er een regenlucht. We willen vandaag naar de watervallen Milla Milla en nog 2 andere, ze liggen in de watervallenroute. We gaan nogal omhoog, wat ook tot gevolg heeft dat het afkoelt. Inmiddels is het ook gaan regenen, en op sommige stukken is het zelfs erg mistig, maar dat schijnt nogmaal te zijn voor dat gebied, er staan borden langs de kant die waarschuwen voor Fog (mist). Bij de Milla Milla waterval is het zo goed als droog. Bonne en Marijke gaan er zwemmen. Nou ja, Bonne is een bikkel en zwemt tot aan de waterval, Marijke houdt het toch bij pootjebaden. Aan de camper zit een buitendouche dus dat is handig om even af te spoelen. We lunchen hier ook en in de camper bak ik hamburgers. Hierna rijden we weer verder en gaan we naar de 2e waterval. Deze is een kilometer of 15 verderop. Om deze waterval goed te zien gaan we over blubberige en glibberige paadjes, en nog kunnen we hem niet echt goed zien. De rivier (creek) waar de waterval in valt heet Theresa Creek, en daarmee moet ik natuurlijk wel even op de foto! Het is een prachtige route, waarbij we een aantal veebedrijven tegenkomen. Er loopt ook veel vee buiten, dus we zien volop koeien. Leuk, want we hebben de afgelopen dagen errug veel suikerriet gezien.
De laatste waterval heeft een mooi pad naar beneden. Jammer genoeg regent het weer, dus lang blijven we hier niet. Het plaatsje Milla heeft niet zo heel veel, en omdat het nog licht is rijden we nog maar even verder. In Atherton zoeken we een camping. De eerste is helaas vol, maar stuurt ons een kilometer of 5 verderop. Hier komen we aan op een zeer rustige camping met een gesloten receptie, maar wel met een bel. Hier kunnen we nog wel een nachtje staan. De camping heeft een mooie campkitchen, maar nu het zo koud is is daar geen bal aan. Hier moet je voor de barbecue zelfs betalen, terwijl dat verder in heel Australië gratis is. Verder hebben we ontdekt dat het achterraam water doorlaat naar binnen. We maken vannacht een switch, waarbij Gertjan achterin de camper slaapt, en wij op de treinzit. Het achterste bed hoeft nu niet opgemaakt zodat we daar een handdoek (dweil) kunnen leggen die het water opvangt. We koken nog gauw een potje en lezen nog even wat, de volgende morgen maar weer gauw verder.

Verder naar het noorden

zaterdag 2 augustus
Vandaag gaat opnieuw de wekker om 6 uur, want we willen nog een keer meemaken dat de kangoeroes op het strand zijn. Het is zo’n prachtig gezicht al die beestjes bij zonsopgang te zien. Het zijn weer net zulke fotomodellen als gister, en nu heb ik mijn grote lens op mn toestel zodat ik ze van dichtbij kan fotograferen. Na een half uurtje zijn de kanga’s verdwenen, en gaan wij ons klaar maken om te vertrekken. Dat is dan dus wel een voordeel dat je zo vroeg uit je bed bent, want om goed acht uur rijden we het terrein af. We willen vandaag een flink stuk rijden, want we hebben nog een aantal plaatsen op ons lijstje staan voor de komende week. Gas op de plank dus, en het rijdt lekker. Naarmate we verder naar het noorden gaan wordt ook de Bruce Highway beter, dat wil zeggen, iets vlakker wegdek lijkt het. Daardoor kan ik onderweg ook wat aan m’n blog werken. Wanneer we bij Townsville zijn hebben we trek in de lunch, dus we rijden de highway af, zomaar een woonwijk in. Soms vind je er een leuk parkje waar een picknickplaats is. Nou hier dus niet! Dus de highway maar weer op en verder zoeken. Een 10 minuten verderop lukt het wel, een leuk overdekt speeltuintje erbij, en je hebt er geen kind meer aan! Een half uurtje later hobbelen we weer verder, het rijdt nog steeds lekker, en we komen verder dan we gepland hadden. Rond 16.45 arriveren we in Cardwell, dan hebben we die dag 550 km gereden! Deze camping heeft gelukkig plek voor ons, en zelfs wifi, dus iedereen is weer blij en gelukkig. Op het plekje dat ons toegewezen was staat al een caravan, maar de baas zelf loopt net het terrein op en wijst ons een ander plek. Met de buren maken we gelijk een praatje, en 1 van de buren heet Kees, en ja, hij komt uit Nederland. Ze nodigen ons uit om even wat te drinken en we schuiven gezellig aan. Na een half uurtje breken we weer op en gaan met de kids het dorp in om lekker te snacken. Na een wandelingetje van 10 minuten komen we aan bij de pier van Cardwell, dus daar eerst nog even op om de zonsondergang te bewonderen. Daarna door naar Annie’s snackparadijs voor fish en chips of een hamburger. Lekker!

Hillsborough park

Vrijdag 1 augustus
6.00, daar gaat de wekker! Vanmorgen gaan we kangoeroes op het strand zien, en daar kom ik graag mijn bed voor uit. Bovendien kan ik straks mijn slaap nog verder afmaken, want we blijven ook vandaag lekker op deze camping. Even een dagje rust en dan kan ik eindelijk de nu wel erg nodige was doen (er is een eind aan de voorraad slipjes…)
Maar eerst naar het strand, want daar zijn de skippies. En er is niet eentje, nee er zijn er wel meer dan 10! Ze zijn verdeeld in 2 groepjes die best ver van elkaar zijn, ik had het ene groep eerst niet eens gezien! Ik had alleen maar oog voor die 2 die dicht bij waren, en blijkbaar zo gewend zijn aan fotograferende mensen dat ze zich aan alle kanten laten bewonderen, het lijkt wel of ze poseren! Dan naar het andere groepje, en ondertussen ook nog de zonsopgang vastleggen. Jeetje wat zien we toch veel moois!
Na deze fantastische belevenis duiken we nog even weer in ons bedje, Gertjan en Pieter gaan rollercoaster spelen op de computer. Tegen 9 uur word ik weer wakker en bonjour ik iedereen uit z’n bed. Eerst maar eens ontbijten en dan … de was . De wasmachines zijn van die echte campingdingen, ik heb er geen goede ervaringen mee. Ze wassen slecht (te kort) en bij donkere wassen blijft het zeeppoeier zichtbaar. Helaas komen er ook nu slechte ervaringen bij. Jakkes, de helft van de donkere was heeft zeepsporen, dus dat moet opnieuw uitgespoeld worden ( met de hand) gelukkig komt Bonne me helpen. De witte was heeft de sokken niet goed gewassen, dus die zet ik in de emmer te weken. Op de Australische campings zijn bij de laundry’s grote wasmolens om de was op te hangen, en deze heeft zelfs een gezelschapsdier erbij, de hele dag ligt er een kangoeroe te zonnen en op de was te passen. In ieder geval houdt de was me de hele dag een beetje bezig, naast even lekker op het strand liggen, lunchen en een boek lezen. Mijn eerste boek deze vakantie! Die lunch, daar moet ik nog even iets over vertellen. In een onbewaakt ogenblik is in een supermarkt een pak pannenkoekenmeel in de kar gekomen. Dus nu moeten en pannenkoeken worden gebakken, en dit kan mooi in de campkitchen. Met onze koekenpan, boter en de mix gaan Gertjan en Bonne aan het bakken. Op het elektrische plaatje wordt onze enigszins bolle pan niet heet genoeg. Na nog wat pielen besluiten we het op de bakplaat van de bbq te proberen (ja diezelfde die is afgelikt door de possum, maar vanmorgen door het personeel is schoongeboend). Dit gaat iets beter, maar ons omkeergereedschap is ook niet oké, dus het blijft een soort van deegrolletje. Nou ja, met wat suiker of stroop smaakt het wel, maar we gaan dus niet weer pannenkoekenbakken!!
Aan het eind van de middag ga ik nog een wandeling maken, voor de kust ligt een eilandje, wat bij laag tij bereikt kan worden over een dam. Omdat de jongens ergens op het strand aan het spelen zijn en Bonne en Marijke in zee/ zwembad zwemmen ga ik alleen aan de wandel. Fototoestel mee, en onderweg maar wat selfies maken. Het eilandje is verder weg dan ik dacht, en vanwege de schemering moet ik nu terug, dus ik kom halverwege de dam. Heerlijk even zo’n relaxdag. Morgen gaan we weer vroeg naar het strand om de skippies te zien en dan kunnen we ook vroeg vertrekken om morgen een flink stuk te rijden.

Eungella, platypus (vogelbekdier)

31 juli
Wanneer we wakker worden is het grijs en nevelig met af en toe een sprankje zon. Hoewel we het hier prachtig vinden, gaan we toch voor een camping aan het strand. Na het ontbijt en nadat ik uiteindelijk met de laptop verbinding met het internet heb, kan ik al mijn blogjes van de afgelopen week uploaden. Nu op weg naar de Broken river om de platypos te ontdekken. Het blijkt een kilometer of 5 verderop te zijn. Komen we daar, is de beste tijd om deze beestje te zien ’s morgens tussen 4 en 8 en ’s middags tussen 3 en 6. Lekker dan! Bij de look-out (uitzichtspunt) bij de rivier komen we mensen tegen die zeggen dat er een platypos onder de brug gezien is. Dus gaan we onder de brug zitten turen naar het water. En ja hoor, na een minuut of 10 zien we een schaduw onder de laaghangende takken van de boom in het water. Zou dat?? Ja, dat is ‘em!! Zo bijzonder om dit dier hier te zien! Het schijnt echt niet vaak voor te komen dat ze zich laten zien. Na het maken van weer heel veel foto’s gaan we nog even een wandeling maken in het daintree (regenwoud). Ook weer zo prachtig nu de zon zo mooi tussen de hoge bomen en varens door schijnt. Hier groeien de planten in het wild die ik thuis in de kamer heb te staan. Hoe bijzonder is dat?
Na het eten van een broodje willen we een camping bespreken in Cape Hillsborough, maar helaas hebben we hier geen bereik. Dus eerst maar eens terug naar het dal rijden. Met 3 streepjes op de mobiel durven we het aan. Gelukkig kunnen we op de camping van onze keuze terecht, want het schijnt dat je hier ’s morgens vroeg kangoeroe’s en wallaby’s op het strand kunt zien, en dat lijkt ons wel erg leuk. De camping is niet zover rijden dus we zijn er rond 15.30. genoeg tijd om nog lekker op het strand te spelen en te genieten van de zon. Bonne en ik drinken koffie op het strand. Vandaag, 31 juli is het wereld rangerdag en ’s avonds komt een van de rangers (soort boswachter) een lezing geven over het ontstaan, de flora en fauna van cape Hillsborough. Na afloop zijn er worstjes van de bbq, en na een donatie mag je meeeten. De kids zijn snel verdwenen na het begin van zijn praatje, ze vinden het natuurlijk …saaaaiiii! Maar wij vinden het wel interessant en blijven. Als de lezing klaar is en de worstjes ook, haalt Bonne de kids op en eten we voor 10 dollar allemaal 2 broodjes worst op. Terug naar de camper maken we onderweg een praatje met andere Nederlanders bij de campkitchen. Iedere camping heeft hier een keuken met bakplaten, toasters en waterkokers. Je kunt hier je eigen potje koken of je vlees op de bbq leggen. We zijn in gezelschap van possums en af en toe een langshuppende wallaby of kangoeroe. De possums zijn een soort roodharige groot uitgevallen katten. Ze zijn steeds op zoek naar eten, en we zien eentje zelfs de bakplaat van de bbq aflikken. Getsie! Daar hoef ik dus geen hamburger meer vanaf. Maar leuk is deze camping wel. Het is net of je in een safaripark aan het kamperen bent met al die beesten! ’s Avonds maken Bonne Marijke en ik nog een strandwandeling en we zien zelfs vallende sterren. Zoveel sterren, prachtig, met het ruisen van de zee op de achtergrond!