30 juli
Yeppoon vinden we dus helemaal niks, dus de volgende morgen na de koffie en nog een kletsje met de buren gauw op weg. We rijden nog even naar een punt waar we een mooi uitzicht hebben over het strand, maar na de prachtige kust bij de Town of 1770 valt dit echt in het niet. Vanaf Yeppoon leidt de TOMtom ons een stukje binnendoor waarna we weer op de Bruce highway terecht komen. Voor iedereen die nu denkt dat dit een 4 baans weg is, nou nee dus. Het is een 2 baans, soms 3 baans wanneer er een inhaalstrook (overtake lane) is. Ons doel is vandaag een flink stuk te rijden, ongeveer tot aan Mackay, ongeveer 400 km. Het rijdt vandaag als een trein, we schieten lekker op. Met in mijn achterhoofd om Eungella (spreek uit als ‘jong-g’lla) te halen. We rijden inmiddels tussen de suikerrietvelden door. Dit gewas ziet er maisachtig uit en soms zitten er van die leuke pluimpjes op. Vaak loopt er langs een suikkerrietveld een spoorlijntje. Wanneer het suikkerriet geoogst wordt, wordt het in treinwagonnetjes geladen en naar de suikerfabriek of in de vrachtwagen geladen. In Sarina staat een grote suikerfabriek, van veraf zijn de witte rookpluimen al te zien. Ik had gedacht dat het zo zou ruiken als de suikerfabriek in Hoogkerk, maar het rook een beetje zoetig, maar verder niet. Sarina ligt zo’n 40 km voor Mackay en hier doen we rond 15.00 bij de Woolworth boodschappen. O Het is dan nog 85 km naar Eungella, wel een beetje doorrijden dus. Eerst nog even bellen met een camping daar, dan hebben we in ieder geval plek. Ik heb een appje op mn mobiel gedownload waarbij en offline campings kunnen zoeken in een bepaalde plaats. We rijden door kleine plaatsen, en zien heel veel suikerriet. Als we nog een km of 8 moeten gaan we ineens met haarspeltbochtjes flink omhoog, dat hadden we niet verwacht! We gaan de bergen in, een onverwacht cadeautje. Had ik goed de rough guide gelezen, dan had ik het geweten. Al deze bochten maken wel dat we de laatjes even goed moeten dichthouden, anders hebben we last van vliegende schotels, aangezien de slotjes gewoon prut zijn!
Maar waarom we naar Eungella gaan had ik nog niet verteld, in dit park kun je namelijk vogelbekdieren zien. In de afgelopen winter heb ik heel wat reisverhalen gelezen, op zoek naar plekken die we toch vooral moeten gaan zien als we deze reis gingen maken. Ergens in mijn aantekeningenschriftje had ik achter Eungella vogelbekdieren geschreven, en vooral Gertjan wilde deze dieren erg graag zien.
Wanneer we arriveren op de camping worden we ontvangen door een dame die ons kordaat verteld waar alles is en hoe we het beste ons plekje kunnen bereiken. Jammer dat het al bijna donker is, maar we hebben een prachtig uitzicht op het dal. Zo’n mooi uitzicht hebben we nog niet gehad op de camping. Het sanitair is basic, maar schoon en het ruikt heerlijk fris. We overwegen om hier 2 nachtjes te blijven, maar we houden het nog even open. Omdat we op deze camping ook wifi hebben moet ik snel zorgen dat ik m’n blogjes bijwerk want ik loop al bijna een week achter. Tja, ik heb meer te doen dan blogjes tikken in deze vakantie 😉 Bonne heeft de spiesjes en hamburgers op de campingbbq gebakken en met een stokbroodje met wat kaasjes en sausjes hebben we niet veel werk van de afwas. Op onze campingplaats hebben we als terras een betonnen plaat met een grote vuurplaats erop. We kopen dus een kratje hout omdat we best even fikkie willen stoken. Omdat we nogal hoog zitten, koelt het nogal af, dus lange broek en een trui (of2) aan. Maar zo gezellig bij het vuur! Heerlijk slapen vanavond!

’s morgens wordt Bonne al vroeg wakker (7.00). Hij heeft hoge nood, als hij terug komt kruipt hij niet weer in bed, maar gaat zich aankleden. Hij gaat de wandeling naar het strand maken. Hoewel ik mijn bedje nog heerlijk vind liggen, besluit ik om mee te gaan. Een romantische vroege strandwandeling, dat lijkt me wel wat. Het pad is iets langer dan dat we denken, maar na een 20 minuten lopen zijn we er dan toch. Er is he-le-maal niemand op het strand. Prachtig! Schoenen uit en op blote voeten het strand op. Na een half uurtje gaan we terug. Nu wacht ons vast een ontbijt met een lekker kopje thee als we terugkomen…. Helaas… onze 3 kabouters liggen nog in hun bedjes, maar daar komt nu snel verandering in. Aankleden en ontbijten! Na het ontbijt komt een kookabarru ons vergezellen. Wat een prachtige vogel! Hij wordt van alle kanten op de foto gezet, net zolang tot meneer of mevrouw kookabarru er genoeg van heeft en wegvliegt. Na het ontbijt rijden we naar 1770, naar het uitzichtpunt wat we de avond ervoor hebben gezien. We maken een prachtige wandeling naar het uiterste punt vanwaar we een uitzicht hebben over de oceaan en de baai. Weer terug bij de camper drinken we koffie, waarna we rond 11.45 op weg gaan naar Yeppoon. De uitzichten zijn prachtig, maar na 4 uren hobbelen in de camper ben ik het meestal wel een beetje zat. Een dutje, wat naar buiten kijken, soms een blogje proberen te typen genoeg te doen, maar uiteindelijk is het gewoon wel klaar. We reserveren onderweg een camping, dan hebben we in ieder geval plek. De camping valt een beetje tegen. Echt hutje mudje (mutje?) en veel trucks van mensen die gewoon aan het werk zijn en op de camping overnachten. De bedoeling was om 2 nachten ergens te blijven staan, op een camping aan zee, maar hier blijven we echt niet langer dan 1 nacht. Bonne en de kinderen lopen nog even naar het strand terwijl ik eten kook, maar het strand is ook niks, niet schoon en er ligt allemaal zeewier. Morgen maar gauw weer verder.

Vandaag willen we een flink stuk rijden, eigenlijk is Yeppoon mijn eindbestemming met een stop in Agneswater en seventeenseventy. Aangezien we niet heel vroeg vertrekken en ook nog boodschappen moeten doen, is Yeppoon niet haalbaar en besluiten we dat we in Agnes Water overnachten. Bij het plaatselijke informatiepunt informeren we naar een camping, maar alles schijnt vol te zitten. Iets verderop zit een camping in het park waar we zonder stroom (power) kunnen staan. Maar daar aangekomen is dat ook vol, dus toch maar verderop proberen in 1770. Daar is het bij de eerste camping gelijk bingo. We krijgen plek, stroom en het advies om eerst door te rijden naar 1770 om daar de zonsondergang te bekijken. Wow! Wat weer prachtig. We drinken cola en ijsthee op het strand en eten een zak chips. Daarna rijden we nog iets verder en komen bij een prachtig uitzichtspunt. Morgen gaan we hier weer naar toe en gaan we een wandeling maken. Nu eerst terug naar de camping waar we in het donker aankomen. Dan nog een potje koken, even zitten en maar weer koesen.

Om 5.00! gaan de mobieltjes af. De broodjes waren gesmeerd, en de tassen gepakt, dus alleen nog een bakje cornflakes en dan naar de ingang van het park waar we opgehaald gaan worden. De boot naar Fraser gaat om 7.00 en doet er ongeveer 45 minuten over. We genieten van een prachtige zonsopgang. We worden naar het Kingfisher resort gebracht vanwaar de 4-wheeldrive bus ons over het eiland zal rondcrossen. Nou dit gaat me het ritje wel worden! We worden door elkaar gehusseld alsof we een pak kaarten zijn. Er zijn geen verharde wegen, het zijn allemaal zandpaden waar we over rijden. Gelukkig heb ik wel reispillen bij me, voor het geval het nodig mocht zijn. Er zit nog een nederlands stel in de bus met een zoontje van bijna 9 jaar. Pieter en Mees kunnen het goed met elkaar vinden, ze zitten naast elkaar en zoeken elkaar de hele dag steeds op. De eerste stop brengt ons naar een uitzichtspunt van een grote duin. Het is inmiddels heerlijk weer en we trekken gauw een korte broek aan. Na ongeveer 10 minuten komen we aan op het strand, het strand waar we met de bus op kunnen rijden!! Hoe gaaf is dat?! Scheuren met die bus! De gids/chauffeur kletst ons de oren van het hoofd met zijn soms wel erg sterke verhalen. Daarnaast vertelt hij een hoop over het eiland. Fraser bestaat helemaal uit zand. Op het eiland zijn dingo’s, dit zijn wilde honden. En die gaan we ook nog zelf zien op de eerste stop. Maar eerst rijden we een kwartiertje over het strand. Dan roept iemand dat er een walvis voor de kust zwemt. De walvis zien we niet zwemmen, maar we zien hem water omhoog spuiten. Die kunnen we dan ook maar weer afstrepen! Deze eerste stop is bij Eli’s creek. Dit is een zoetwaterbeek waarin je een stuk kunt lopen. Wanneer we hier arriveren zien we gelijk 2 dingo’s en een paar 4-wheeldrive auto’s met mannen die het gezellig hebben (vissen en een biertje..). De dingo’s lopen weg als wij de bus uitkomen, maar als Pieter, Mees en Gertjan naar de zee rennen, rent 1 van de dingo’s er achteraan. De mannen van de 4-wheel auto’s zien het direct en zetten het op een lopen naar de jongens en de dingo. De dingo is zo dichtbij dat hij Pieter in z’n billen kan bijten, maar Gertjan schreeuwt en jaagt de dingo weg. (goed gedaan Gertjan!) Ook de mannen gooien bierblikjes naar de dingo. Deze dingo’s zijn normaal gesproken niet agressief, maar deze wel omdat ze gevoerd worden door mensen. Dan worden ze brutaal. Ik heb toch wel wat respect gekregen voor deze dingo’s, ik blijf wel bij ze uit de buurt!
We krijgen hier koffi/thee en lekkere koeken, voor de kids zijn er pakjes sinaasappelsap. Daarna gaan we weer verder, een stopje hier, een stopje daar en dan stoppen bij het scheepswrak Maheno dat hier in 1935 is gestrand. Het is een verroest geraamte van een schip, maar het ziet er wel bijzonder uit. Er komen bovendien krabbetjes enzo uit tevoorschijn lopen. Leuk! Daarna terug de bus in, maar we krijgen bezoek van een piloot, die ons voor 80 dollar pp mee wil nemen voor een 15 minuten durende vlucht. Een stuk of 7 gaan dit doen, we zullen ze een stuk verderop weer oppikken. Inmiddels loopt het tegen 12.00 uur en gaan we lunchen in Eurong. In dit resort krijgen we een warm en koud buffet. Ruim 3 kwartier later hebben we de buikjes weer rond gegeten en gaan we opnieuw de bus in. De volgende stop is het meer van Mc Kenzie. Dit paradijselijke zoet water meer heeft een wit zandstrand en glashelder water. Beetje fris om in te zwemmen, maar iedereen doet het (behalve ik..) Heerlijk even lekker poedelen en genieten van de zon. Relax! Maar dan opnieuw terug in de bus om naar het regenwoud te gaan. Daar maken we een wandeling van ongeveer een half uur. De bus pikt ons een stuk verderop weer op om ons vervolgens terug te brengen naar het Kingfisher resort. Daar zijn we om 16.45 terug, net op tijd om de ferry van 17.00 te halen. We nemen afscheid van de andere Nederlanders, Martine, Robert en Mees. Zij zwaaien ons uit op de ferry, en wij hebben nog een prachtige zonsondergang op de ferry. Rond 18.30 zijn we terug op de camping. Wat een prachtige dag!

Vanmorgen dus vroeg uit de veren voor het voeren van de dolfijnen. Als we aankomen zijn de dolfijnen er nog niet, dus als ze niet komen krijgen we ons geld terug. Marijke, Gertjan en Pieter mogen de dolfijnen ook een visje voeren, Bonne en ik slaan over, wij maken de foto’s. Gelukkig komt er toch een dolfijn en de mensen die de dolfijnen gaan voeren mogen vast in het water komen staan (vanaf 7.30), rond een uurtje of 8 worden de visjes uitgedeeld. Iedereen mag 1 visje aan de dolfijnen geven. Er staat nogal een rij, dus het duurt wel even. Dan komt er nog een dolfijn aan, het voeren gaat nu een stuk sneller. Leuk om te zien!
Rond 8.30 zijn we terug op de camping. We gaan eerst naar de achterste rij op de camping, want daar is er garagesale. Ik hoop er nog een paar handige campingdingetjes te scoren, want het is wel een beetje erg basic. We scoren een afwasteiltje, een dienblad en een set tupperwarebakjes met deksel. Superhandig, vooral dit afwasteiltje wat 4 keer zo groot is als wat we nu hebben! Het dienblad komt ook erg van pas, we gebruiken het als dienblad en als tafeltje waar we de toaster op zetten.
Na het ontbijt, het vullen van de watertank, en legen van het vuile water gaan we op weg naar Hervey bay. We willen vandaar een tripje naar Fraser Island gaan doen. Onderweg betrekt de lucht verder en moeten zelfs de ruitenwissers nog serieus aan het werk. Rond 14.00 zijn we in Hervey bay, maar onze eerste keus camping is helaas vol. De dame van deze camping belt voor ons naar hun zustercamping, die hebben nog een plekje voor ons. Hier gaan we staan en bij de receptie kunnen we ook het uitstapje naar Fraser Island regelen. Helaas zijn we al een beetje laat om het te regelen en kunnen we alleen nog meet op de beautyspot trip. Niets mis mee hoor, maar het tijdstip… 6.00 opgehaald worden, het is vakantie!! Maar goed, we zijn al lang blij dat we nog meekunnen dus we gaan gewoon vroeg op bed. Hopelijk is het morgen mooi weer! (de voorspellingen zijn goed).

Deze dag gaan we op weg naar Tin Can Bay, het is een rit van ongeveer 120 km. We vertrekken rond 10.00 en doen boodschappen in Gympie wederom bij de Aldi. Vanaf Gympie is het nog een 60 km naar Tin Can Bay. We hebben honger, dus we gaan eerst picknicken met broodjes hotdog. Rond 15.00 komen we aan op de kingfischer camping in Tin Can bay. Eigenlijk is er geen plek, maar de campingeigenaar weer toch nog een plekje voor ons, naast het in-aanbouw-zijnde toiletgebouw. Voor 25 dollar mogen we er een nachtje staan, een koopje! Onze vakantieburen blijken connecties met nederland. De buurman blijkt geboren te zijn in Leeuwarden! We maken een gezellig praatje met ze. Dat is zo leuk hier in Australie, je maakt zo gemakkelijk een praatje met iedereen! We vragen of ze ook weten of hier een shop in de buurt is, we willen namelijk een bal kopen voor de kids. De buurman bespaart ons een ritje want hij heeft een bal voor ze. Hij moet alleen nog even worden opgepompt. Daarvoor gaan ze naar de campingbaas. Hij tovert uit zijn auto een compressor, er wordt ergens een ballenpompnaald gevonden, en de bal is (bijna) rond. Geweldig!
De reden dat we naar Tin Can bay zijn gegaan is dat je er wilde dolfijnen kunt voeren. (ja, je kunt je afvragen of ze dan nog wel echt wild zijn….). Dit staat dus voor de volgende morgen op het programma. Op advies van de campingbaas gaan we het strand tegenover de camping op en lopen we over het strand dat nu ver drooggevallen is want het is eb. Heerlijk pootjebaaien! We lopen tot het eind van het strand, daar zijn picknickplaatsen en kunnen we onze voeten even afspoelen. We blijken vlak bij de dolfijnenvoerplaats te zijn. Weten we morgenvroeg gelijk waar we moeten zijn. We lopen weer terug naar de camping, eten lekker buiten, slapen (binnen) en morgenvroeg weer vroeg op want we moeten om 7.15 lopend naar de dolfijnen.

De volgende morgen worden we wakker met een stralend zonnetje. Heerlijk, we kunnen lekker buiten ontbijten. We zijn inmiddels gewend geraakt aan iedere morgen toast bij het ontbijt, dat doen alle Aussies hier, dus wij passen ons natuurlijk aan. Na een kopje koffie, gemaakt met de percolator (heb inmiddels een beetje ervaring hoe de koffie gemaakt moet worden), vertrekken we van deze camping voor een ritje door de Glasshouse mountains. Gisteren hebben we op de borden gezien dat we vlak bij de dierentuin van Steve Irwin zitten, dus de kans is te mooi om dat nu niet te doen. Rond 12.00 zijn we er nadat we nog eerst een broodje in de camper hebben gegeten. In de zoo zijn veel dieren die we in Nederland toch niet zoveel tegenkomen. Steve Irwin was natuurlijk bekend om zijn krokodillen, en die zijn er dan ook volop. Ze zijn allemaal nogal lui, en komen niet in beweging. Van de kroko’s komen we bij enorme schildpadden. Nooit zulke grote gezien! Verder komen we langs een paar adhd otters, wat een schattige beestjes! Maar dan gaan we op zoek naar de koalashow, die we dus niet kunnen vinden. Nou ja, dan maar verder naar de kangoeroes. Onderweg hiernaar toe komen we door een groot gebouw waar fotoshoots gemaakt worden met koala’s en andere beesten. Niet te betalen, dus we doen het lekker niet. Wel wordt er net een koala vervoert weer naar z’n verblijf, en Pieter gaat er snel mee op de foto. De dierverzorger moet met de koala dezelfde kant op als ons, dus we hebben allemaal de kans om met de koala op de foto te gaan. Iets verderop zijn de kangoeroes, ze zijn zo aaibaar en we kunnen ze bijna knuffelen! Verderop is een show van de tijgers (oké dat zijn niet echt Australische dieren, maar wel leuk). Dan teruglopen naar de koala’s, deze zijn ook superzacht, het zijn echt net pluchen knuffels! Marijke zou net met de koala’s op de foto, maar het fototoestel geeft een foutmelding op het sd kaartje. bAlen!! Het toestel vindt dat het kaartje geformatteerd moet worden, maar dan zijn we alles kwijt wat erop staat. Helaas heb ik ook nog niet de foto’s van de laatste dag in Sydney eraf gehaald. Gelukkig hebben we nog een kaartje dus de ramp is niet heel groot, en er zijn ook nog foto’s van de mobieltjes. Rond 16.00 moeten we nog even naar het Afrika gedeelte, en daar gaan we met het treintje naar toe. Pfft, dat hadden we lopend sneller gekund, maar goed, we zijn er. Nou dit gedeelte van het park is niet het meest geweldige. Een paar giraffes, zebra’s en neushoorns. De neushoorns waren het leukste, maar voor de rest valt er niets over te zeggen. Rond 16.45 zijn we weer terug bij de camper op het parkeerterrein, en nu is het zaak om snel een camping te vinden. In het eerste het beste dorp vinden we een camping en er is nog precies èèn plekje. Die is voor ons!

Vandaag weer vroeg op want om 10.05 gaat het vliegtuig naar Brisbane. Daar halen we de camper op. Alles is al zo’n beetje ingepakt, maar nog even een ontbijtje en de taxi regelen. Dat valt nog niet mee, we bellen wel 4 taxibedrijven, maar het duur te lang voor ze er zijn, of ze willen het niet doen. Uiteindelijk komen we erachter dat we een kort nummer moeten draaien, dan krijgen we een of andere taxicentrale. Gelukkig hebben we een telefoon voorzien van een australisch vodafoonkaartje met enorm veel beltegoed. (dat kregen we door een actie ofzo). En dan is de taxi er ook supersnel. Het is zowaar dezelfde taxi met chauffeur die ons ook naar Denhamstreet gebracht heeft. Hij brengt ons supersnel naar het vliegveld, waar we dus veel eerder aankomen dan we gedacht hadden. Op het vliegveld typ ik nog gauw een blogje over onze belevenissen in Sydney, is dat ook maar weer gedaan. De vlucht naar Brisbane duurt maar 1.5 uur, ik heb niet eens de tijd om een volledige aflevering van mijn inmiddels favoriete serie van de Midwifes te zien. Een van de stewardessen maakt een kletsje met ons en vertelt dat ze Nederlandse ouders heeft die uit Bleiswijk bij Rotterdam vandaan komen. Vanaf het vliegveld nemen we weer een taxi naar het Apollo verhuurbedrijf. Daar worden we snel geholpen en wordt na het papierwerk uitgelegd hoe de camper werkt. Vervolgens met de medewerker nog een rondje om de camper om beschadigingen op te schrijven. We krijgen handdoeken, lakens en dekbedden mee. En een welkomspakketje met thee, suiker, oploskoffie (brr), een afwasborstel en wel èèn theedoek! Dat vind ik wel erg weinig en met al mijn charmes krijg ik het voor elkaar dat de medewerker nog even op zoek gaat naar nog een paar… 
We krijgen de tip mee dat de Aldi 10 minuten rijden naar rechts is. Je raadt het al, wij rijden 20 minuten, 10 heen, 10 terug en nog steeds geen Aldi. Bonne gaat vragen bij de mc Donalds en krijgt een routebeschrijving mee. Gelukkig vinden we nu de Aldi en een Cooles en doen flink boodschappen voor de komende dagen. Al met al heeft dit ons best veel tijd gekost en hebben we nog ongeveer een uurtje te rijden voor het donker wordt, dat is rond 17.30. Het doel was de eerste nacht door te brengen in de Glasshouse mountains. Dit zijn bergen die de vorm hebben van een flessenhals. Per toeval vinden we daar een camping, wel een beetje basic, maar dat geeft niet. We stallen de camper en pakken de koffers uit. Na een half uurtje komt de campingbaas langs op zijn quad. Hij vertelt dat hij ooit het wereldrecord paardenmennen had voordat hij afgetroefd werd door Pieter de Boer. Als alles een beetje z’n plekje heeft gevonden, gaan we eten. Na de afwas, kijken we nog even buiten, wat een sterren!! Zo donker, en zo stil! We gaan heerlijk slapen dit eerste nachtje in de camper!

Na de gebruikelijke ochtendrituelen zitten we rond 10.15 weer in de bus op weg naar de City. Vandaag staat de hoogste toren van Sydney (304m)op het programma en willen we naar de Chinese wijk. Maar eerst stappen we uit bij het Anzec oorlogsmonument. Dit monument is opgericht ter herinnering aan de Australische slachtoffers van de eerste wereldoorlog die in Frankrijk hebben gevochten. De Memorialday was op 19 juli, dus we zien nog veel kransen liggen die 3 dagen geleden zijn gelegd. Een medewerker vertelt ons een en ander over het monument, en natuurlijk hebben we het ook over de vliegtuigramp. Na een fotorondje lopen we door naar de Sky Tower. De ingang zit ergens verstopt in het winkelcentrum waar de skytower (opgebouwd is, maar uiteindelijk vinden we het toch. We worden na een fotosessie in een lift gezet en zoeven omhoog. In een paar seconden staan we boven en hebben een schitterend uitzicht over de hele stad. Je zou hier nog een paar meter verder omhoog kunnen, dan mag je op een uitschuifbaar glazen plateau staan waarbij de frissen lucht je om de oren blaast. Wel mooi voor de foto’s maar wij besluiten dat het zo wel mooi genoeg is. (ik was al blij dat Bonne toch mee naar boven wilde…). Boven eten we ons broodje op en na ongeveer 100 foto’s verder gaan we weer naar beneden. De liftboy verteld ons dat laatst bij een erge storm de toren gesloten is, maar bij iets minder wind heeft de toren wel een meter speling. Gelukkig waait het vandaag niet…
Hierna lopen we door het winkelcentrum, kijken wat winkels en gaan vervolgend op weg naar de Chinese wijk. En daar ziet Gertjan ineens een elektronicawinkel. Hier zal dan hopelijk de koptelefoon te koop zijn waar hij al maanden naar op zoek is. En ja hoor, daar is ie dan! Een Monster koptelefoon! Ik had er nog nooit van gehoord, maar het is een merk wat ook in Nederland te koop is, en zolang we in Australië zijn, is Gertjan er al naar op zoek. We hebben er honger en koffiedorst van gekregen, dus naar McD voor koffie, muffins, een Mc Flurry en 2 hamburgers. Daar knappen we van op! Nu op zoek naar de Chinese wijk. Daar zijn allerlei winkeltjes en er is ook een overdekte markt waar allerlei souvenirs te koop zijn. Ik dacht dat het Townhall heette, maar dat is het gemeentehuis ofzo. In ieder geval een prachtig gebouw, waar we toch maar even naar binnen stappen. We maken een praatje met de conciërge, over het weer, over Sydney en hij legt ons uit waar de Chinese wijk is. Het valt ons wel op dat iedereen zo aardig en behulpzaam is. Ook wil eigenlijk iedereen wel even een praatje maken. Aardige lui die Australiërs!
Uiteindelijk komen we in de Chinese wijk terecht. Van allerlei souvenirwinkels en veel restaurantjes. Het valt eigenlijk een beetje tegen, maar voor de sfeer is het wel leuk. De overdekte markt is vandaag niet open helaas, en aangezien het al een beetje gaat schemeren besluiten we gauw door te lopen naar de Darling Harbour. Pieter en Marijke hebben allebei een knuffeltje gezien wat ze willen kopen, dus dat doen we nog even. Het nieuwe huisdier van Pieter heet nu Penny, maar heeft een tijdje Quity (schatje) geheten. Als we op de Darling Bridge arriveren is het al behoorlijk schemerig, en zien we al die prachtige lichtjes al weer. Ook zien we op een van de hoge flats het vertrouwde logo van onze eigen Rabobank staan. Uiteraard maken we hier een foto van. Rond 19.00 zijn we weer terug in Bondi beach. Bij een van de kiosken doen we nog even inkopen voor het avondeten, en dat wordt een bijzondere vanavond: noedels en 2 pizza’s. Ik geef toe dit is een rare combi, maar vanavond moeten we nog inpakken en hebben we geen tijd voor uitgebreid koken. Nou, en het smaakte prima! ’s Avonds nog even het vervelendste klusje: inpakken. Ik heb nog helemaal geen zin om uit Sydney te vertrekken, wat is dit een fijne stad, ik ben nog niet uitgekeken!
Voorlopig even geen foto’s van deze dag omdat ons fotokaartje geformatteerd wil worden terwijl er nog foto’s opstaan. Het kaartje doet het dus niet…. Gelukkig hebben we nog een kaartje, maar dit kapotte kaartje hadden we gevonden in een winkelkarretje samen met 2 dvd’s. Had iemand dus vergeten mee te nemen…. Er zijn wel foto’s maar die staan op de mobiele telefoon en die hebben we er nog niet afgehaald.

Vandaag worden we wakker met zon! We willen eigenlijk naar de vuurtoren gaan, maar lopen eerst naar Bondi Beach dat zo’n 10 minuten bij ons vandaag ligt. We wisten niet dat we zo dicht bij het strand waren! De wandelpaden gaan door een parkachtige omgeving met kunstobjecten. Er staat een soort spiraalvormig geval waar we in kunnen klimmen en natuurlijk heel veel foto’s maken met de zee op de achtergrond. Daarna lopen we verder naar beneden en komen op een prachtig wandelpad langs en over de rotsen, langs de zee. Weer maken de fototoestellen overuren. Aan het eind van dit pad komen we uit op het strand van Bondi Beach, bekend van zo’n programma over de belevenissen van de strandwachten van Bondi Beach. Er wordt veel gesurft op Bondi, en de stromingen kunnen verraderlijk zijn. Het is heerlijk op het strand dus de schoenen en sokken uit en de broekspijpen oprollen. Desondanks worden we op Gertjan na allemaal behoorlijk nat. Maar het was even heerlijk spelen op het strand! Genieten met hoofdletters. De vuurtoren laten we maar schieten, en we gaan terug naar ons appartement om te lunchen en de natte broeken in de was te doen. Daarna gaan we met de bus weer de stad in en willen we de pylonen (peilers) van de Harbourbridge gaan beklimmen. We stappen weer uit op Circulair Quai, lopen langs de haven naar de wijk de Rocks. Deze wijk is de oudste wijk in Sydney, het is een gezellig wijkje met pleintjes en kleine steegjes. Via de route die langs het water loopt, komen we uit onder de Harbour bridge. Nu is het zoeken naar hoe we op de brug komen! We blijken nog een stuk verder te moeten lopen maar dan komen we uiteindelijk op de brug uit. Bovenop de pylon hebben we een prachtig uitzicht op de brug en de omgeving. Er is ook een mogelijkheid om op de brug te gaan, maar dat doen we maar niet… kost ook een vermogen, en bovendien ziet het er erg eng uit! Inmiddels loopt het naar 17.00 en we weten inmiddels dat het dan niet lang meer duurt voor het donker wordt. Het lijkt ons prachtig om Sydney by night te zien. Al die lichtjes van de wolkenkrabbers (misschien zijn het wel geen wolkenkrabbers hoor, maar voor het gemak noem ik ze wel even zo), de verlichte Harbour Bridge en het Operahouse, prachtig! Omdat het nog niet helemaal donker is eten we eerst een hamburger met vieze vette friet van de Hungry Jack (in Nederland de Burgerking). Das dus eens maar niet weer! Nu het wel helemaal donker is, zijn de brug en het Operahouse prachtig verlicht, dus we maken weer heel veel foto’s. Sydney by night is nog mooier dan overdag! Uiteindelijk moeten we dan toch weer terug naar Bondi Beach en dat is weer een half uur in de bus. In ons appartement drinken we een lekker kopje thee, kijken we wat tv en werk ik het blog van de trip naar de outback bij. Dan ook nog de foto’s bekijken en uitzoeken, het is al weer 0.00 uur als we ons bedje induiken. Maar wat een heerlijke dag!