Wanneer we wakker worden is het grijs en miezerig, maar vandaag staat Cape Tribulation op het programma. Omdat we met de ferry de Daintree rivier over moeten, en het daar wel eens druk kan zijn, willen we een beetje op tijd vertrekken. Onderweg zien we nog veel meer suikerriet en bananenplantages, op de terugreis maar even stoppen voor de foto’s. Rond 10.30 arriveren we met een harde klap bij het hokje van de ferrykaartverkoop. Met lawaai inderdaad, we zijn namelijk hardhandig in aanraking gekomen met een gele paal. Die paal staat ongeveer 2 meter voor het hokje om ervoor te zorgen dat grote auto’s, zoals wij hebben, het dak niet van het hokje rijden. Deze paal heeft bovenaan een soort van haak (lijkt op de staf van Sinterklaas), en deze heeft net de koof van de camper geraakt, de sierlijst is beschadigd en een deukje aan de zijkant. Rijd je ruim 2 weken zonder schade, en dan toch nog! Balen! Maar vooruit, we gaan verder, de ferry op voor een tocht van zo’n 8 minuten. Een prachtige route aan de andere kant, echt heel veel bomen, we zijn tenslotte in het tropische regenwoud. En ja, dat regenwoud, dat klopt wel vandaag. Het is druilerig, soms een flinke bui. Het zal hier prachtig zijn met zonneschijn, maar ik vind het nu een beetje triest. Na een 20 minuten rijden stoppen we en via een kort voetpad zijn we op het strand. Hier groeien kokosnoten in de bomen. We vinden eentje die nog onbeschadigd is en Bonne maakt er een gat in met een of ander gereedschapje van de camper. Pieter vangt met een beker het vocht op, het is een beetje troebel en er zitten wat restjes van de dop in, maar het smaakt erg zoet. Na de koffier rijden we door tot Cape Tribulation. Dit is een dorp, met wat verspreide straten, wat verspreide winkels en aan het eind van de verharde weg een parkeerplaats. De verharde weg houdt hier namelijk op, vanaf hier is het een dirt road en mag je er alleen op met een 4-wheeldrive. We zetten we de camper hier neer en maken een wandeling door het bos naar het strand. We slingeren allemaal even aan de lianen die over het pad hangen (we krijgen helemaal het Tarzan en Jane gevoel!) Aan het strand waait de fijne zeenevel ons tegemoed, dit vast goed voor ons tere velletje, maar van mij hoeft het niet! Daarna lopen we hetzelfde pad terug en gaan naar een ander strand. Hier groeien allemaal mangroves aan het strand, een prachtig gezicht! We bakken hierna hamburgers voor de lunch en rijden daarna terug naar de Ferry. Deze keer passeren we de ferry zonder extra lawaai, en na nog een fotostop bij een bananenplantage zijn we rond 16.30 terug in Port Douglas. We besluiten om nog even verder te rijden en onderweg een parkeerplaats te zoeken om een nachtje Free (niet betalen) te kamperen. Dit is op een aantal plaatsen toegestaan in Australië. Het is een prachtige route van Port Douglas naar Cairns, maar helaas begint het als aardig te schemeren en gaat het hard waaien. Mijn gedownloade app geeft aan dat vlak voor Palm Cove zo’n parkeerplaats is. Wanneer we hier aankomen blijkt dat het toch niet mag, en moeten we verder zoeken. Ernaast is een camping, maar die is vol, en inmiddels is het ook donker. In het dorp zelf is ook nog een camping, maar ook die blijkt vol. Iemand die net de camping oprijdt vraagt of Free camping ook iets voor ons is, natuurlijk zijn we daarvoor in! Hij stuurt ons dezelfde kant op als waar we vandaag komen, naar een parkeerplaats waar kamperen oogluikend wordt toegestaan. Er staan al een paar meer auto’s, dus we zoeken een plekje en doen gelijk alle rolgordijnen naar beneden. Op de een of andere manier hebben we toch het gevoel dat we iets stouts doen, maar we staan vlak aan het strand, de golven beuken op het strand en het is een geweldige ervaring!