Liru en Kuniya

Het verhaal van Liru en Kuniya gaat als volgt: Lang, lang geleden, in de tijd van de Tjukurpa (De Droomtijd of schepping periode), was er en een kleine Python jongensslang die ergens terecht gekomen was waar hij niet mocht komen. Hij werd achterna gezeten door een groep Liru  (giftige slangen). De Liru gooiden speren naar de Kuniya en doodde hem. Ze gooiden zo hard met hun speren dat de punten gaten maakten in de Uluru rots.

De tante van de jongen, een Kuniya, een pythonvrouw, was zo boos en joeg de Lirus op. Ze gleed om de Uluru heen, maakte hierbij sporen in de rots en doodde een van de Liru met haar stok door een klap op het hoofd. Het bloed wat hierbij vrijkwam is ook te zien op de Uluru.

Dit verhaal heeft een diepere betekenis, namelijk; loop niet weg voor je fouten, maar leer ervan en onderga je straf.

Lungkata

Lungkata, een blauwe tong hagedis man, reisde naar Uluru vanuit het noorden. Hij ging naar Uluru, want hij hoorde dat daar veel andere wezens waren want hij was eenzaam. Terwijl hij rond de Uluru, liep zag hij een emoe die waren gespietst door zijn dij. Dit was een dilemma: hoewel Lungkata eenzaam was, had hij ook honger. En hoewel het verkeerd was om de prooi van een andere jager te nemen, besloot Lungkata om de emu doden en het vlees mee te nemen.  Toch wist hij dat de jagers die het dier hadden aangeschoten zouden zoeken om de emu. Kort daarna vonden de jagers Lugkata en vroegen of hij hun prooi had gezien. Lugkata verborg het vlees achter zich en zei dat hij niets had gezien. Teleurgesteld gingen de 2 broers weer verder. Lungkata verzamelde alle stukjes van de emu en op weg om een schuilplaats te vinden. In zijn haast om weg te komen, liet Lungkata liet stukken van het vlees, vallen en dit maakte een spoor achter hem. Ondertussen, begonnen de broers te denken dat Lungkata had gelogen en keerden ze om.  Lungkata was verdwenen, maar ze volgdne de stukken vlees dat hij had laten vallen naar de grot was hij ondergedoken. inch De jagers vroegen hem opnieuw om de emu terug te geven maar Lungkata bleef liegen en beweerde de emu niet te hebben. De jagers maakten een vuur onder de grot om Lungkata uit te roken. De brand begon de rotsen te verwarmen en het was moeilijk om te ademen in de grot vol met de rook dus Lungkata stak zijn hoofd uit de grot om lucht te happen. Maar het vuur had de rotsen zo  verwarmd dat Lungkata zijn evenwicht verloor en viel van de Uluru waardoor zijn huid achter bleef op de hete steen en hij stierf.

Dit verhaal wordt aan opgroeiende jongens verteld om hen te leren niet te bedriegen, te stelen of liegen.