Na een heerlijk warm nachtje in de swag worden we ook nu weer om 5.30 gewekt met Rhetts gitaarmuziek. Even heerlijk soezen, en daarna snel de kleren aan, ontbijten, opruimen en inpakken. We rijden nu ongeveer 30 minuten naar de Kings Canyon. Hier zijn een korte en een lange wandeltocht te maken. Aangezien Pieter zere voeten heeft (te lang op z’n gympen gelopen), en Marijke ook niet zo’n zin heeft om te wandelen, besluiten we dat ik de korte tocht met M en P ga lopen en Bonne en Gertjan de lange toch gaan doen. Deze duurt 3.5 uren, en is vooral in het begin zwaar met een steile berg met 500 treden. Dit noemen ze ook wel de Heart Attack Hill. Maar daarna is het wel te doen. Het waaide behoorlijk daarboven, maar de uitzichten waren fantastisch! Pieter Marijke en ik doen de korte wandeling, deze blijkt wel heel kort te zijn, ongeveer een half uurtje, maar wij doen er toch zo’n 2 uren over. We lopen door een soort kloof die uitkomt op een platform waar je een prachtig uitzicht op de Canyon hebt. Gelijk in het begin zien we boven ons Bonne boven op de canyon staan, en maken we foto’s van elkaar. Fijn dat Marijke zo’n knalroze jas aanheeft, die herken je altijd overal. Beneden klauteren we op de rotsen, klimmen we in bomen, kortom we trekken ons eigen pad. Heerlijk om eens even op eigen houtje te kunnen doen waar je zin in hebt. Boven genieten Bonne en Gertjan ook, Rhett vertelt veel over de omgeving, de Aboriginal cultuur en de flora & fauna. De Aboriginals ontdekten vroeger natuurlijk ook nieuw planten en vruchten, maar waren die nou te eten? Dat vonden ze uit door een nieuw plantje of besje eerst over hun lippen te wrijven. Gebeurde er niets, dan namen ze een heel klein stukje in de mond, gebeurde er nog niets dan een half besje opeten en kijken of er ook buikpijn ofzo optrad. Zo werd het verder opgevoerd. Ook wel gaven ze aan de oudsten leden van de groep iets nieuws te eten, en dan mijn afwachten wat er gebeurt…..
Na ruim 3.5 uren gewandeld te hebben komt de groep weer bij de bus aan. De bus waar de 3 oudere Deense dames en wij in konden wachten nadat we onze korte wandeling hadden gemaakt. De tijd hebben we opgevuld met een spelletje ezelen, en een sudoku maken. Na de lange wandeltocht rijden we door naar de picknickplaats vlakbij waar we sandwiches eten. Hierna weer de bus in voor de reis terug naar Alice Springs. Na iedere stop zitten er 2 andere personen bij Rhett voorin de bus. Zelf hoe ik niet perse voorin, maar Pieter wil graag voorin, en dus ga ik mee. Maar voordat het zover is, gaat de (redelijk gevulde) Franse dame de bus uit, maar ze blijft met haar jas haken aan de brandblusser die vervolgens dus gaat spuiten. Hilarisch! Maar jeetje, wat een witte troep, en wat een stof! Iedereen de bus weer uit, want Rhett moet eerst vegen en de bus moet gelucht. Daarna rijden we een uurtje en dan gaan we met de bus off-road rijden. En dat off-road rijden gaat over de rode zandwegen die wel een beetje bumbly zijn. Het is het beste om hier met een flinke gang overheen te rijden, en dat doet Rhett dus ook. Scheuren met de bak! Dit is net een attractie in een pretpark! Gaaf! We stoppen nu nog iets vaker om meerdere mensen de gelegenheid te geven om voorin te zitten en foto’s te maken. Na ongeveer 100 km komen we weer aan op de normale asfaltweg.
Na een aantal kilometers stoppen we bij een tankstation/wegrestaurant. In dit restaurant staat een tv waar we op het nieuws zien dat er een vliegramp is gebeurd. We rijden door naar Alice Springs waarna we afgezet worden bij ons resort. Nog in de bus horen we dat het een vlucht betrof die uit Amsterdam kwam.
Na het ophalen van de sleutels van onze villa’s nemen we een douche en maken we ons klaar om met de hele groep nog even een hapje te gaan eten. We eten bij Monty’s kangoeroeburgers en hamburgers en na van iedereen afscheid te hebben genomen nemen we een taxi terug naar ons resort. ’s Avonds kijken we nog tv en komen we erachter dat de vlucht van Amsterdam naar Australië waarschijnlijk neergehaald is met een raket door rebellen uit Oekraïne. We zijn aangeslagen, en realiseren ons dat waren we later weggegaan dat wij dat ook hadden kunnen zijn.