Vandaag is het tijd om te shoppen! We rijden naar Berwick, het op 2 na grootste shoppingcentrum van het zuidelijk halfrond. Het is echt weer om overdekt te winkelen, it’s raining cats en dogs! Het lijkt wel Nederland. Eerst maar de inwendige mens weer van het nodige voorzien met koffie, cola en caffe latte. Daarna shoppen, de bokken gescheiden van de geiten. Voor Marijke scoren we gelijk in de eerste winkel al een shirtje. In de volgende winkel 2 shirtjes voor Marijke en ook Simone vindt leuke shirtjes. Na een paar uurtjes vinden we onze mannen (en mannetjes) terug, maar weer een drankje en dan de laatste winkelstraat en nog even inkopen doen voor de “zondagse” australische maaltijd. Pieter krijgt eindelijk zijn felbegeerde bal, en begint al in het winkelcentrum te voelballen met René. Dat mag natuurlijk niet, stoute jongens!!
We gaan ’s avonds roast (megabeenham) eten met geroosterde pompoen, sweet potatoe, champignons en ui. De roast heeft ruim 2 uren in de oven gestaan, het is een flinke knaap! Daarna eten we hem met ons zevenen helemaal lekker op.
Vandaag is de dag om naar Philip Island te gaan. Na de brunch/lunch stappen we in René z’n grote auto, halen we Alex op en gaan we naar Philip Island, op ongeveer een uur rijden vanaf Pakenham. Onderweg valt de een na de ander in slaap…. (nog steeds jetlag??) Eerst rijden we naar het plaatsje Cowes aan de kust. Het is prachtig zonnig weer, maar het waait nogal, dus prachtige golven! Na een strandwandelingetje lopen we nog even de pier op, nou ja lopen, het is meer worstelen tegen de wind in. Niet echt goed voor mijn goed gestylde haren… Aan het eind van de pier doen een paar jongelui een duik in het koude water. Brr, ik krijg plaatsvervangend kippenvel!
Na Cowes rijden we door naar the Nobbies. Onderweg halen we nog even kaartjes voor de pinguïnparade. De Nobbies zijn grote rotsformaties waar de zee tegenaan beukt. Doordat het water zich opstuwt tegen de rotsen krijg je een spectaculaire watershow.. Het was prachtig, een heel stuk kustlijn van Phillip Island was te zien, kustlijn zoals je dat van de foto’s kent. Toen we er aankwamen werden we verwelkomd door een kangoeroe. Langs de rand waren wandelpaden afgezet, hierover kon je ongeveer zo’n 500 meter langs de afgrond lopen. Aan weerskanten van het pad waren pinguïn huisjes, en in een paar zat ook een pinguïn verstopt.
Dan wacht ons bij zonsondergang nog de pinguïnparade. De pinguïns komen bij zonsondergang in groepjes aan land (binnen 50 minuten zijn ze er allemaal), en als je ruim 23 AUD betaalt mag je het komen zien. Maar je mag gèèn foto’s maken!! Dus voorzien van mutsen, sjalen, extra truien en fleecedekens gaan we op de tribunes zitten en wachten tot de pinguïns aan land komen. Dit soort pinguïns is van het kleinste soort ter wereld. Het zijn schattige beestjes die aan land klimmen en hun holletjes opzoeken om te slapen. Ik neem aan dat ze de volgende ochtend bij zonsopgang dezelfde route retour nemen… Natuurlijk proberen we toch foto’s te maken, maar de controle is streng! Het schijnt dat de beestjes een hekel aan de flits hebben en dat fotograferen daarom niet mag. Nou ja, dan mag zonder flits toch wel? Het lukt om zonder flits een paar foto’s te maken, maar erg duidelijk worden ze niet.
In ieder geval hebben we inmiddels flinke honger gekregen en René vindt dat we eens aan de Australische fish en chips moeten. Maar we hebben wat moeite om een leuk tentje te vinden, dus het wordt alsnog McD. Ook prima, we hebben trek!! Een burger in welke variatie dan ook valt er lekker in! Rond 21.00 zijn we weer terug in Pakenham. Wat een prachtige dag!!
Maandag 7 juli wordt een rustdag, we slapen eerst eens onbehoorlijk uit. De kids hebben het klokje rond geslapen. Hoezo moe?? Ook wij worden pas na de middag wakker. ’s Middags komt Simone’s nichtje Nita met haar kinderen langs. Haar oudste dochter Alex was erg nieuwsgierig naar Gertjan… en wij natuurlijk naar haar! Nita neemt een heerlijke bananentaart mee, die ook weer helemaal op gaat. ’s Avonds blijven ook zij gezellig mee-eten. We hebben een planning gemaakt wat we de rest van de week willen gaan doen, maar dit alles is onder voorbehoud hoe het weer zich ontwikkeld. In deze streken rondom Melbourne is het vaak zo dat er 4 seizoenen op 1 dag zijn. Maar voor dinsdag lijkt het erop dat er goed weer is dus gaan we plannen om naar Phillip Island te gaan naar de Nobbies en de pinguïnparade. En deze dag gaat Alex gezellig met ons mee.
Na een kort nachtje (4 uurtjes) komt Gertjan ons wekken, want Oranje moet aan de bak, en dan willen we niet missen! Zelfs René komt ervoor zijn bed uit, dit is de eerste wedstrijd ooit waarvoor hij zijn bed uitkomt! Dus daar zitten we met kleine oogjes de wedstrijd te kijken, en dan vallen er ook nog geen doelpunten, draait het uit op verlenging en penalty’s! L maar de uitkomst is geweldig, door naar de volgende ronde. Voor ons houdt dat in dat we nog een ochtend hèèèèl vroeg uit ons warme bedje moeten!
’s Middags gaan we er even op uit om kangaroes te spotten. We rijden in met z’n allen in René z’n grote Toyota landcruiser Prado (8 p) naar Cardinia Reservat. In dit park leven veel kangaroes, en we hebben geluk, we zien er een heleboel! Soms laten ze zich ook niet zien, maar omdat het regenachtig weer is waren ze er volop.
’s Avonds gaan we barbecueën zoals Aussies dat doen! René bakt buiten het vlees, (hamburgers en worstjes, ook kangaroeworstjes! Jummie!) binnen zetten we een extra tafel neer, want de broer van Simone, Bernie, en zijn vrouw Cathy komen gezellig mee bbqen. Cathy heeft als toetje een heerlijke Pavlova gemaakt, een soort schuimtaart met slagroom en vruchtjes. De heerlijke taart gaat in 1 keer op! Om buiten te zitten is het toch wel een beetje te koud (en vandaag ook te nat). We worden al aardig getraind in het Engels praten, het gaat steeds makkelijker. Ook de kinderen pikken al aardig wat op en Gertjan praat gewoon met ons mee. ’s Avonds rollen we toch wel een beetje moe ons bed in, we hebben toch geen last van jetlag??
Vrijdagmorgen 4 juli begon onze reis naar Schiphol. Met 1 koffer, 4 reistassen, 5 rugzakken, een laptoptas en een schoudertas is de auto echt afgeladen! Het vliegtuig vertrekt om 12.55 en we dienen er 3 uren voor die tijd te zijn. De auto wordt afgehaald op Schiphol, en wanneer we terugkomen wordt die weer voorgereden.
De koffers afgegeven en gelukkig niet te zwaar (onze weegschaal thuis is dus wel oké!) Dan is het tijd voor koffie en nog even een broodje te eten. Dan door de douane, nog een paar tijdschriften kopen op naar de gate en nog een laatste belletje naar opa en oma.
Pieter en Marijke vinden het wel spannend, voor de eerste keer vliegen! Pieter vindt het allemaal nogal eng, maar eenmaal opgestegen viel het allemaal wel mee. De 2 stoelen voor ons zijn vrij, omdat 1 van de schermpjes niet werkt, dus Bonne verhuisd direct en heeft dus 2 stoelen tot zijn beschikking. We stijgen op, vliegen naar het noorden, over het IJsselmeer, over Stavoren, we zien de Fluessen, Ternerne, Grou, zelfs Leeuwarden, dan Burgum en het Burgumermeer en dan…. Buitenpost!! We zien zelfs de rondweg en ons eigen huis!! Wat een prachtig begin van onze reis! De vlucht naar Hongkong duurt ruim 11 uren, hoe komen we die tijd door? Nou we lezen een tijdschrift, een krant, bekijken films op de stoel voor ons, werken 2 vliegtuigmaaltijden weg en slapen een paar uurtjes. Nou ja, Pieter kan niet slapen zegt hij, maar na enige druk valt hij met zijn vest over zijn hoofd als een blok in slaap. Hoezo niet moe?? ’t Is overigens warm in het vliegtuig, de dikke sokken en vesten zijn dus niet nodig.
Half zeven in Hong Kong landen we, en we mogen ons nu ruim 4 uren op het vliegveld vermaken. Geen probleem, we vinden een paar relaxstoelen, hangen dus lekker om terwijl Bonne en Gertjan een rondje vliegveld doen. Buiten is het 30 graden, binnen is het gelukkig lekker koel Om 9.45 zoeken we ons volgende vliegtuig op, die ons naar Melbourne zal brengen. Nog eens 9 uren vliegen….. maar ook deze vlucht brengen we weer film kijkend, etend en slapend door. Om 10 uur ’s avonds landen we op het vliegveld van Melbourne na een prachtig uitzicht op nachtelijk Melbourne.
Dan door de douane, en na het zien van diverse afleveringen van Border Securety, verwacht ik hier heel wat van. Ik hoop dat we de formulieren goed hebben ingevuld en de kruisje op de goede plaatshebben gezet. Maar het valt een beetje tegen, de douane mevrouw is erg aardig, vraagt of we voor het eerst in Australië komen en wenst ons een fijne vakantie. Dan op naar de bagageband, altijd spannend of alle koffers en tassen wel aangekomen zijn. En ja hoor, alles is er! De volgende stop is bij de bagagecontrole langs, hier gaan de tassen en koffers open verwacht ik, maar ook hier is een aardige mevrouw die vraagt wat we allemaal mee hebben, nou we noemen op: chocoladepaste, chocoladerepen, hagelslag (dat moeten we even goed uitleggen), Beerenburg, stroopwafels, drop en pepermunt. (5 kg extra bagage!!) En dan mogen we gewoon doorlopen, bijna een anticlimax.
Aan de andere kant van de schuifdeuren wachten René, Simone en Simone haar broer Bernie. Eindelijk zien we elkaar dan weer! Na een rit van ruim 1 uur arriveren we rond 12.00 ’s nachts in huize Koops in Pakenham. Eerst wat drinken even bijkletsen en dan naar bed voor een paar uurtjes slaap voordat de kwartfinale wedstrijd Nederland-Costa Rica.
De tijd schiet op, het duurt nog een kleine 3 weken en dan vertrekken we naar Australië. De afgelopen tijd hebben we verschillende dingen geregeld. Zo moesten we voor iedereen een reistas en een rugzak hebben, de aandelen van Eastpak zijn vast weer gestegen! Het wordt wel heel echt zo langzamerhand. Zaterdagmorgen hebben we nog een uurtje via Skype gekletst met René en Simone. Ook zij hebben er veel zin in dat we komen en hebben al een verrassingsprogramma samengesteld! We zijn benieuwd en wachten vol verwachting op wat ze voor ons hebben bedacht.
Gertjan en ik beleefden ook nog een waterig avontuur, we hebben een proefduik gemaakt in het zwembad in Surhuisterveen. Nou dat viel nog niet mee! Allemaal slangen, een masker op, je oren klaren, lucht in je vest, lood in je vest, flippers aan, ik vond het maar ingewikkeld! Gertjan vond het geweldig, dus wie weet gaat die in Australië ook een duik maken!
De afgelopen week was een druk maar vooral spannend weekje. Afgelopen woensdag kreeg Gertjan de blijde boodschap dat hij was geslaagd!! Toch wel heel spannend zo’n uur waarin je gebeld kunt worden. En dan is het natuurlijk helemaal leuk om aan het eind van dat uur met je mobiele telefoon de vaste lijn even te bellen en je moeder een hartverzakking te bezorgen :-). Maar gelukkig de vlag ging uit!
Marijke ging deze week met groep 8 op kamp. En dat was natuurlijk mede door het prachtige weer super gezellig! Een fantastische afsluiting van de basisschoolperiode met een survival, een spooktocht, naar een klimpark,chinees eten, barbecueën en een dolle bonteavond. Van al dat feesten kom je natuurlijk helemaal gesloopt thuis. En ondanks dat je toch wel van plan bent om de eerste WK-wedstrijd Nederland-Spanje te zien, kan je je ogen gewoon niet meer openhouden…
Tja, en dan die wedstrijd! Wij zaten er klaar voor, oranje shirtjes aan, oranje pruiken op, oranje popcorn en een lekker biertje (Radler) erbij. Fantastisch, wat was het een ge-wel-di-ge wedstrijd, wat zijn de Spanjolen afgedroogd! Genoten hebben we! Laat die volgende wedstrijden maar komen. We vinden het geen probleem om oranje spullen in de koffer te stoppen en het lijkt ons heel speciaal om Nederland in de WK finale te zien als we in Australië zijn!
