Dinsdag 5 augustus
Vandaag is het dan zover, met de boot naar het Reef. Het is redelijk zonnig en een lekker temperatuurtje vandaag. We worden om 7.25 opgehaald bij de receptie van de camping. De boot vertrekt vanaf de Marina (haven) om 8.30. Na het inchecken gaan we naar de boot, en er wordt gezegd dat het toch wel hard gaat waaien, dus we nemen direct maar een primatourtje in (Bonne niet hoor!). Ik ken mezelf en ik word redelijk gauw zeeziek. En dat is echt geen pretje! Op de boot zoeken we een plekje, het is een redelijk grote boot, er gaan ongeveer 80/90 mensen mee, en dan is er nog de bemanning. Op het onderste dek zijn allerlei spullen voor het duiken en snorkelen. Eerst mogen we nog koffie/thee en koekjes/muffins pakken en dan eerst formulieren invullen of je wel fit genoeg bent om te duiken of te snorkelen. Gertjan moet een formulier invullen omdat hij een introduik gaat maken en we vullen alles eerlijk in, ook dat hij astma heeft en medicijnen gebruikt. We hebben in Nederland alles met de longarts overlegd, en die ging akkoord. Hadden we dit nou maar even in een officieel document meegenomen, want helaas, Gertjan mag niet meedoen…. .
De boot is inmiddels vertrokken, en jee, wat gaat dat hard! Er zitten een stuk of wat jets onder die boot! We stuiteren gewoon over de golven. Gelukkig hebben we pillen ingenomen. De boottocht duurt ongeveer 90 minuten. Na een minuut of 30 houdt de boot ineens stil, er zwemt een stuk verderop een walvis!! Natuurlijk heb ik de grote lens er niet op, en dan nog, je bent toch steeds te laat om het stukje walvis wat boven komt op de foto te zetten. Maar wat gaaf dat we nog een keer een walvis zien!
De pil werk voor Marijke niet voldoende en op advies van de bemanning gaan we benedendeks zitten waar de boot iets minder schommelt. Helaas helpt dat ook niet genoeg en heeft Marijke al gauw een zakje vol…. De bemanning is erg aardig, ruimt het zakje op, komt met een nieuwe en met een natte koude doek voor in haar nek. Er zijn meer mensen die er last van hebben, want we zien meer bleke bekkies beneden komen zitten. Regelmatig komt er iemand vragen of het gaat. Nu de maag leeg is voelt het weer een stuk beter, en 20 minuten later zijn we bij het Reef aangekomen, de boot ligt nu zo goed als stil. Eerst krijgen we instructie waar en hoever we mogen gaan. Nu gauw de wetsuits aan, de snorkelspullen op, de onderwatercamera mee en genieten!!!
Wat een pracht onder water, zoveel vissen, in zoveel kleuren, en dan dat koraal. Als de zon er goed op schijnt is het zo mooi! Na een uurtje komt iedereen weer op de boot, iedereen wordt geteld en wanneer we compleet zijn gaan we naar de volgende plaats op het reef. Dit is een 10 minuten varen verderop. Deze plek heet turtel bay (of iets wat er op lijkt) maar hier kun je dus schildpadden zien. Opnieuw genieten we van al het moois onder water. na deze sessie wordt de lunch geserveerd, je kunt aan het lopend buffet halen wat je wilt. Er zijn ook van die grote gamba’s, met kop en staart er nog aan. Smullen!!!
Dan op naar de laatste duik en snorkelplek, weer een 10 minuutjes verderop. Marijke en ik hebben inmiddels nieuwe zeeziektepillen ingenomen (gratis van de boot), en gaan dan weer lekker snorkelen. De zee is inmiddels wat ruwer geworden, en er moet flink gezwommen worden om vooruit te komen. Het is de bedoeling dat je hier om een stuk koraal heen kunt zwemmen, maar er wordt wel gewaarschuwd dat er op een bepaald punt best waait en golft. Pieter en ik zwemmen er een stuk van, maar ik durf het niet aan en zwem weer terug. We hebben flink foto’s gemaakt met de gehuurde onderwatercamera, ik ben benieuwd hoe ze zijn gelukt. We krijgen aan het eind van de dag het sd kaartje mee en kunnen het dan gaan bekijken. Op de terugreis gaan Marijke en ik lekker onderuit hangen, en we doen een tukkie, terwijl Bonne en de jongens genieten van de golven en voorop de boot staan.
Rond 16.15 komen we weer aan in de haven, en de bus zet ons om 16.45 weer af bij de camping. We willen dan nog gauw met de camper weer even het dorp in, maar blijven eerst nog even kletsen met andere Nederlanders die de dag erop hun tour naar het Reef gaan maken. Rond 17.30 gaan we naar Port Douglas en we besluiten om hier dan ook maar even te gaan eten. Gertjan wil al dagen krokodil eten, en nu zien we het ergens op de menukaart staan, dus hier reserveren we een tafel, maar we flaneren eerst nog even langs de soevenirwinkels.
Om 19.00 gaan we eten, Gertjan en Bonne delen een voorgerecht waar emu, krokodil en kangoeroe op zit. Krokodil smaakt dus echt naar kip, dat was ons ook al verteld. Gezellig om in zo’n authentiek Australisch restaurant te eten. Dat hadden we nog niet gedaan, verder dan een hamburgertent waren we nog niet gekomen. Verzadigd gaan we weer terug naar de camping, waar we na deze dag moe en voldaan in onze bedjes rollen.

Maandag 4 augustus
Als we wakker worden is het wel droog, maar zwaar bewolkt. Na het ontbijt gaan we naar het dorp/stad Atherton, want dit schijnt wel een vrij grote plaats te zijn. Gelukkig heeft het een Big W en een Woolworths, dus we kunnen even winkelen. Het parkeerterrein van de Woolworths is een beetje krap, want er wordt verbouwd. Als we terugkomen met onze volle boodschappenkar zien we een oud mannetje naast onze camper parkeren. Hij draait wat erg krap in waardoor hij de auto aan de andere kant beschadigd. Pfft, geen schade bij ons gelukkig!
Goed, maar de camper is weer volgeladen dus op naar Port Douglas, dit is zo’n 80 km verder naar het noorden. In Port Douglas willen we een tour boeken naar het Great Barrier reef. Onderweg rijden we verder door de Atherton Tablelands. De hoogte van het Atherton Tableland is tussen de 600 en 1200 meter. Het Atherton Tableland maakt deel uit van het gebergte Great Dividing Range (Groot Australisch Scheidingsgebergte). Het is een heel vruchtbaar gebied en er zijn veel melkveebedrijven. Wat ons ook opviel dat het erg groen is, dit in tegenstelling tot wat we tot ongeveer 400 km terug hebben gezien. (Even opgezocht in wikipedia; er valt erg veel water van december t/m maart) In mareeba bezoeken we het koffiemuseum Coffee Works. Konden we natuurlijk niet overslaan, maar de kinderen hebben geen zin om mee te gaan, helaas verafschuwen ze koffie nog steeds…. Bonne en ik gaan naar binnen en daar kunnen we na het betalen van de entreeprijs zoveel verschillende koffie’s proeven als we willen. Er zijn verschillende koffiebonen, die op verschillende manieren gebrand zijn. in de buurt van Mareeba zijn ook koffieplantages dus we proeven ook de Australische koffie. Lekker!! Er zijn ook verschillende chocolaatjes om te proeven, zelfs met chilli erin! (this throat was on fire!) nee, die waren niet mijn smaak! Verder is er een museum bij waar allerlei verschillende koffiemolens, branders, koffiepotten enz. allemaal staan. Verderop staat nog een schuur met een paar koffiestruiken ervoor en in de schuur wordt op kleine schaal koffie gebrand wat je ook kunt zien. Al met al zijn we hier wel een uurtje zoet geweest en we gaan dan ook gauw verder om een leuk picknickplekje te vinden. Een kilometer of 20 verderop vinden we een parkeerplaats waar allemaal caravans en campers staan. Dit is dus eigenlijk een gratis kampeerplek, zonder power, dat wel. Een goed toiletgebouw erbij en een bus waar je een kleine donatie in doet.
Na de lunch rijden we verder richting Port Douglas. Het is inmiddels zonnig en redelijk warm. Onderweg zien we steeds een soort grijzige bergjes tussen de bomen staan. Zouden dit nou termietenheuvels zijn? We stoppen natuurlijk even en moeten dit van dichtbij bekijken. Er lopen een soort mieren op, dus dit zijn de termietenheuvels.
Rond 16.15 arriveren we in Port Douglas, en zoeken de plaatselijke tourist information op. We overleggen met de dame wat de beste dag is om te gaan, en aangezien de weersvoorspellingen vooral voor de woensdag slecht zijn, boeken we gelijk voor de dinsdag. Duur grapje deze tour, maar we kunne dit natuurlijk niet overslaan.
Dan zoeken we nog even een camping in Port Douglas, en natuurlijk is alles wat dicht bij het centrum zit uiteraard al vol, dus we gaan naar de Big4 camping Glenderry. Een prachtige camping, en gelukkig vindt ze nog een plekje met power waar we 2 nachten kunnen staan. Na deze boeking rijden we direct terug naar Port Douglas om nog even een uurtje langs de winkeltjes te slenteren en even echt een zwoel zomeravond vakantiegevoel te krijgen.
Rond 19.00 zijn we terug op de camping, en we gaan vanavond lekker makkelijk sateetjes van de bbq eten met stokbrood en dipjes, dit doen we in de campkitchen. En dit is me nogal een campkitchen! 2 grote bbq’s, een gasstel, en veel tafels en stoelen. (en veel nederlanders!) we maken her en der een gezellig kletsje. Na het eten nog gauw tassen inpakken voor ons tripje op zee en dan lekker koesen!

Zondag 4 augustus
’s nachts hebben we een buitje, maar ’s morgens is het gelukkig weer droog, we kunnen buiten ontbijten. Bonne en ik drinken daarna lekker koffie, terwijl de kids de afwas doen. (dit is hun favoriete bezigheid deze vakantie ! Ze doen dit altijd met veel plezier, en maken nooit ruzie tijdens het afwassen. Terwijl wij koffiedrinken maken de buren (Kees en vrouw) aanstalten om te gaan vertrekken. We kletsen nog even wat met ze, en bekijken elkaars caravan/camper. De caravans in Australie zijn een maatje (of 2/3) groter dan in Europa. Het zijn vrijwel allemaal tandemassers, met dikke auto’s ervoor. Die dikke auto’s zijn hier overigens heel normaal, veel Toyota Prada’s en andere 4 wheel-drive auto’s. de wegenbelasting is hier voor alle auto’s hetzelfde, dus dat maakt niet uit.
Maar goed, rond 10.30 vertrekken wij vanaf de camping. Als tip had ik van de buurvrouw het wijnhuis in Kurramine beach gekregen. Lekker, dus daar gaan we eerst even langs. We proeven heerlijke wijntjes en port, en nemen een flesje port mee. Intussen is het weer betrokken en hangt er een regenlucht. We willen vandaag naar de watervallen Milla Milla en nog 2 andere, ze liggen in de watervallenroute. We gaan nogal omhoog, wat ook tot gevolg heeft dat het afkoelt. Inmiddels is het ook gaan regenen, en op sommige stukken is het zelfs erg mistig, maar dat schijnt nogmaal te zijn voor dat gebied, er staan borden langs de kant die waarschuwen voor Fog (mist). Bij de Milla Milla waterval is het zo goed als droog. Bonne en Marijke gaan er zwemmen. Nou ja, Bonne is een bikkel en zwemt tot aan de waterval, Marijke houdt het toch bij pootjebaden. Aan de camper zit een buitendouche dus dat is handig om even af te spoelen. We lunchen hier ook en in de camper bak ik hamburgers. Hierna rijden we weer verder en gaan we naar de 2e waterval. Deze is een kilometer of 15 verderop. Om deze waterval goed te zien gaan we over blubberige en glibberige paadjes, en nog kunnen we hem niet echt goed zien. De rivier (creek) waar de waterval in valt heet Theresa Creek, en daarmee moet ik natuurlijk wel even op de foto! Het is een prachtige route, waarbij we een aantal veebedrijven tegenkomen. Er loopt ook veel vee buiten, dus we zien volop koeien. Leuk, want we hebben de afgelopen dagen errug veel suikerriet gezien.
De laatste waterval heeft een mooi pad naar beneden. Jammer genoeg regent het weer, dus lang blijven we hier niet. Het plaatsje Milla heeft niet zo heel veel, en omdat het nog licht is rijden we nog maar even verder. In Atherton zoeken we een camping. De eerste is helaas vol, maar stuurt ons een kilometer of 5 verderop. Hier komen we aan op een zeer rustige camping met een gesloten receptie, maar wel met een bel. Hier kunnen we nog wel een nachtje staan. De camping heeft een mooie campkitchen, maar nu het zo koud is is daar geen bal aan. Hier moet je voor de barbecue zelfs betalen, terwijl dat verder in heel Australië gratis is. Verder hebben we ontdekt dat het achterraam water doorlaat naar binnen. We maken vannacht een switch, waarbij Gertjan achterin de camper slaapt, en wij op de treinzit. Het achterste bed hoeft nu niet opgemaakt zodat we daar een handdoek (dweil) kunnen leggen die het water opvangt. We koken nog gauw een potje en lezen nog even wat, de volgende morgen maar weer gauw verder.

zaterdag 2 augustus
Vandaag gaat opnieuw de wekker om 6 uur, want we willen nog een keer meemaken dat de kangoeroes op het strand zijn. Het is zo’n prachtig gezicht al die beestjes bij zonsopgang te zien. Het zijn weer net zulke fotomodellen als gister, en nu heb ik mijn grote lens op mn toestel zodat ik ze van dichtbij kan fotograferen. Na een half uurtje zijn de kanga’s verdwenen, en gaan wij ons klaar maken om te vertrekken. Dat is dan dus wel een voordeel dat je zo vroeg uit je bed bent, want om goed acht uur rijden we het terrein af. We willen vandaag een flink stuk rijden, want we hebben nog een aantal plaatsen op ons lijstje staan voor de komende week. Gas op de plank dus, en het rijdt lekker. Naarmate we verder naar het noorden gaan wordt ook de Bruce Highway beter, dat wil zeggen, iets vlakker wegdek lijkt het. Daardoor kan ik onderweg ook wat aan m’n blog werken. Wanneer we bij Townsville zijn hebben we trek in de lunch, dus we rijden de highway af, zomaar een woonwijk in. Soms vind je er een leuk parkje waar een picknickplaats is. Nou hier dus niet! Dus de highway maar weer op en verder zoeken. Een 10 minuten verderop lukt het wel, een leuk overdekt speeltuintje erbij, en je hebt er geen kind meer aan! Een half uurtje later hobbelen we weer verder, het rijdt nog steeds lekker, en we komen verder dan we gepland hadden. Rond 16.45 arriveren we in Cardwell, dan hebben we die dag 550 km gereden! Deze camping heeft gelukkig plek voor ons, en zelfs wifi, dus iedereen is weer blij en gelukkig. Op het plekje dat ons toegewezen was staat al een caravan, maar de baas zelf loopt net het terrein op en wijst ons een ander plek. Met de buren maken we gelijk een praatje, en 1 van de buren heet Kees, en ja, hij komt uit Nederland. Ze nodigen ons uit om even wat te drinken en we schuiven gezellig aan. Na een half uurtje breken we weer op en gaan met de kids het dorp in om lekker te snacken. Na een wandelingetje van 10 minuten komen we aan bij de pier van Cardwell, dus daar eerst nog even op om de zonsondergang te bewonderen. Daarna door naar Annie’s snackparadijs voor fish en chips of een hamburger. Lekker!

31 juli
Wanneer we wakker worden is het grijs en nevelig met af en toe een sprankje zon. Hoewel we het hier prachtig vinden, gaan we toch voor een camping aan het strand. Na het ontbijt en nadat ik uiteindelijk met de laptop verbinding met het internet heb, kan ik al mijn blogjes van de afgelopen week uploaden. Nu op weg naar de Broken river om de platypos te ontdekken. Het blijkt een kilometer of 5 verderop te zijn. Komen we daar, is de beste tijd om deze beestje te zien ’s morgens tussen 4 en 8 en ’s middags tussen 3 en 6. Lekker dan! Bij de look-out (uitzichtspunt) bij de rivier komen we mensen tegen die zeggen dat er een platypos onder de brug gezien is. Dus gaan we onder de brug zitten turen naar het water. En ja hoor, na een minuut of 10 zien we een schaduw onder de laaghangende takken van de boom in het water. Zou dat?? Ja, dat is ‘em!! Zo bijzonder om dit dier hier te zien! Het schijnt echt niet vaak voor te komen dat ze zich laten zien. Na het maken van weer heel veel foto’s gaan we nog even een wandeling maken in het daintree (regenwoud). Ook weer zo prachtig nu de zon zo mooi tussen de hoge bomen en varens door schijnt. Hier groeien de planten in het wild die ik thuis in de kamer heb te staan. Hoe bijzonder is dat?
Na het eten van een broodje willen we een camping bespreken in Cape Hillsborough, maar helaas hebben we hier geen bereik. Dus eerst maar eens terug naar het dal rijden. Met 3 streepjes op de mobiel durven we het aan. Gelukkig kunnen we op de camping van onze keuze terecht, want het schijnt dat je hier ’s morgens vroeg kangoeroe’s en wallaby’s op het strand kunt zien, en dat lijkt ons wel erg leuk. De camping is niet zover rijden dus we zijn er rond 15.30. genoeg tijd om nog lekker op het strand te spelen en te genieten van de zon. Bonne en ik drinken koffie op het strand. Vandaag, 31 juli is het wereld rangerdag en ’s avonds komt een van de rangers (soort boswachter) een lezing geven over het ontstaan, de flora en fauna van cape Hillsborough. Na afloop zijn er worstjes van de bbq, en na een donatie mag je meeeten. De kids zijn snel verdwenen na het begin van zijn praatje, ze vinden het natuurlijk …saaaaiiii! Maar wij vinden het wel interessant en blijven. Als de lezing klaar is en de worstjes ook, haalt Bonne de kids op en eten we voor 10 dollar allemaal 2 broodjes worst op. Terug naar de camper maken we onderweg een praatje met andere Nederlanders bij de campkitchen. Iedere camping heeft hier een keuken met bakplaten, toasters en waterkokers. Je kunt hier je eigen potje koken of je vlees op de bbq leggen. We zijn in gezelschap van possums en af en toe een langshuppende wallaby of kangoeroe. De possums zijn een soort roodharige groot uitgevallen katten. Ze zijn steeds op zoek naar eten, en we zien eentje zelfs de bakplaat van de bbq aflikken. Getsie! Daar hoef ik dus geen hamburger meer vanaf. Maar leuk is deze camping wel. Het is net of je in een safaripark aan het kamperen bent met al die beesten! ’s Avonds maken Bonne Marijke en ik nog een strandwandeling en we zien zelfs vallende sterren. Zoveel sterren, prachtig, met het ruisen van de zee op de achtergrond!

30 juli
Yeppoon vinden we dus helemaal niks, dus de volgende morgen na de koffie en nog een kletsje met de buren gauw op weg. We rijden nog even naar een punt waar we een mooi uitzicht hebben over het strand, maar na de prachtige kust bij de Town of 1770 valt dit echt in het niet. Vanaf Yeppoon leidt de TOMtom ons een stukje binnendoor waarna we weer op de Bruce highway terecht komen. Voor iedereen die nu denkt dat dit een 4 baans weg is, nou nee dus. Het is een 2 baans, soms 3 baans wanneer er een inhaalstrook (overtake lane) is. Ons doel is vandaag een flink stuk te rijden, ongeveer tot aan Mackay, ongeveer 400 km. Het rijdt vandaag als een trein, we schieten lekker op. Met in mijn achterhoofd om Eungella (spreek uit als ‘jong-g’lla) te halen. We rijden inmiddels tussen de suikerrietvelden door. Dit gewas ziet er maisachtig uit en soms zitten er van die leuke pluimpjes op. Vaak loopt er langs een suikkerrietveld een spoorlijntje. Wanneer het suikkerriet geoogst wordt, wordt het in treinwagonnetjes geladen en naar de suikerfabriek of in de vrachtwagen geladen. In Sarina staat een grote suikerfabriek, van veraf zijn de witte rookpluimen al te zien. Ik had gedacht dat het zo zou ruiken als de suikerfabriek in Hoogkerk, maar het rook een beetje zoetig, maar verder niet. Sarina ligt zo’n 40 km voor Mackay en hier doen we rond 15.00 bij de Woolworth boodschappen. O Het is dan nog 85 km naar Eungella, wel een beetje doorrijden dus. Eerst nog even bellen met een camping daar, dan hebben we in ieder geval plek. Ik heb een appje op mn mobiel gedownload waarbij en offline campings kunnen zoeken in een bepaalde plaats. We rijden door kleine plaatsen, en zien heel veel suikerriet. Als we nog een km of 8 moeten gaan we ineens met haarspeltbochtjes flink omhoog, dat hadden we niet verwacht! We gaan de bergen in, een onverwacht cadeautje. Had ik goed de rough guide gelezen, dan had ik het geweten. Al deze bochten maken wel dat we de laatjes even goed moeten dichthouden, anders hebben we last van vliegende schotels, aangezien de slotjes gewoon prut zijn!
Maar waarom we naar Eungella gaan had ik nog niet verteld, in dit park kun je namelijk vogelbekdieren zien. In de afgelopen winter heb ik heel wat reisverhalen gelezen, op zoek naar plekken die we toch vooral moeten gaan zien als we deze reis gingen maken. Ergens in mijn aantekeningenschriftje had ik achter Eungella vogelbekdieren geschreven, en vooral Gertjan wilde deze dieren erg graag zien.
Wanneer we arriveren op de camping worden we ontvangen door een dame die ons kordaat verteld waar alles is en hoe we het beste ons plekje kunnen bereiken. Jammer dat het al bijna donker is, maar we hebben een prachtig uitzicht op het dal. Zo’n mooi uitzicht hebben we nog niet gehad op de camping. Het sanitair is basic, maar schoon en het ruikt heerlijk fris. We overwegen om hier 2 nachtjes te blijven, maar we houden het nog even open. Omdat we op deze camping ook wifi hebben moet ik snel zorgen dat ik m’n blogjes bijwerk want ik loop al bijna een week achter. Tja, ik heb meer te doen dan blogjes tikken in deze vakantie 😉 Bonne heeft de spiesjes en hamburgers op de campingbbq gebakken en met een stokbroodje met wat kaasjes en sausjes hebben we niet veel werk van de afwas. Op onze campingplaats hebben we als terras een betonnen plaat met een grote vuurplaats erop. We kopen dus een kratje hout omdat we best even fikkie willen stoken. Omdat we nogal hoog zitten, koelt het nogal af, dus lange broek en een trui (of2) aan. Maar zo gezellig bij het vuur! Heerlijk slapen vanavond!

’s morgens wordt Bonne al vroeg wakker (7.00). Hij heeft hoge nood, als hij terug komt kruipt hij niet weer in bed, maar gaat zich aankleden. Hij gaat de wandeling naar het strand maken. Hoewel ik mijn bedje nog heerlijk vind liggen, besluit ik om mee te gaan. Een romantische vroege strandwandeling, dat lijkt me wel wat. Het pad is iets langer dan dat we denken, maar na een 20 minuten lopen zijn we er dan toch. Er is he-le-maal niemand op het strand. Prachtig! Schoenen uit en op blote voeten het strand op. Na een half uurtje gaan we terug. Nu wacht ons vast een ontbijt met een lekker kopje thee als we terugkomen…. Helaas… onze 3 kabouters liggen nog in hun bedjes, maar daar komt nu snel verandering in. Aankleden en ontbijten! Na het ontbijt komt een kookabarru ons vergezellen. Wat een prachtige vogel! Hij wordt van alle kanten op de foto gezet, net zolang tot meneer of mevrouw kookabarru er genoeg van heeft en wegvliegt. Na het ontbijt rijden we naar 1770, naar het uitzichtpunt wat we de avond ervoor hebben gezien. We maken een prachtige wandeling naar het uiterste punt vanwaar we een uitzicht hebben over de oceaan en de baai. Weer terug bij de camper drinken we koffie, waarna we rond 11.45 op weg gaan naar Yeppoon. De uitzichten zijn prachtig, maar na 4 uren hobbelen in de camper ben ik het meestal wel een beetje zat. Een dutje, wat naar buiten kijken, soms een blogje proberen te typen genoeg te doen, maar uiteindelijk is het gewoon wel klaar. We reserveren onderweg een camping, dan hebben we in ieder geval plek. De camping valt een beetje tegen. Echt hutje mudje (mutje?) en veel trucks van mensen die gewoon aan het werk zijn en op de camping overnachten. De bedoeling was om 2 nachten ergens te blijven staan, op een camping aan zee, maar hier blijven we echt niet langer dan 1 nacht. Bonne en de kinderen lopen nog even naar het strand terwijl ik eten kook, maar het strand is ook niks, niet schoon en er ligt allemaal zeewier. Morgen maar gauw weer verder.

Vandaag willen we een flink stuk rijden, eigenlijk is Yeppoon mijn eindbestemming met een stop in Agneswater en seventeenseventy. Aangezien we niet heel vroeg vertrekken en ook nog boodschappen moeten doen, is Yeppoon niet haalbaar en besluiten we dat we in Agnes Water overnachten. Bij het plaatselijke informatiepunt informeren we naar een camping, maar alles schijnt vol te zitten. Iets verderop zit een camping in het park waar we zonder stroom (power) kunnen staan. Maar daar aangekomen is dat ook vol, dus toch maar verderop proberen in 1770. Daar is het bij de eerste camping gelijk bingo. We krijgen plek, stroom en het advies om eerst door te rijden naar 1770 om daar de zonsondergang te bekijken. Wow! Wat weer prachtig. We drinken cola en ijsthee op het strand en eten een zak chips. Daarna rijden we nog iets verder en komen bij een prachtig uitzichtspunt. Morgen gaan we hier weer naar toe en gaan we een wandeling maken. Nu eerst terug naar de camping waar we in het donker aankomen. Dan nog een potje koken, even zitten en maar weer koesen.